Babunia i dziadunio

Gdybyśmy wiedzieli, że wnukowie to taka radość, najpierw postaralibyśmy się o nich – powiedział  H. Jackson Brown i była to na tyle odkrywcza myśl, że wszedł z tą sentencją do historii. Gdy opisując swoje relacje z wnukami przytoczyłem powyższą sentencję zięciowi, to on uśmiechnął się jedynie i chyba mnie nie zrozumiał tak do końca. On wie, że nie da się przeskoczyć następstwa pokoleń.

Zbliżamy się do ważnych świąt. Jutro zaczyna swoje świętowanie  zasłużona Babcia, a tuż po niej świętował będzie Dziadzio. Ogniwem spajającym dwie strony świętujących ludzi są nasze dzieci, gdyż bez nich mogłoby się to nie udać. Tak jak przestaliśmy już dość dawno wierzyć w Świętego Mikołaja, tak i w tym obszarze rodzinnych kontaktów nie uwierzymy, że to nasze wnuki – tak same z siebie nauczą się wierszyków, przygotują laurki i drobne upominki i zjawią się z nimi przed naszym obliczem. Ktoś jeszcze musi o tym wszystkim pamiętać i nieźle się natrudzić, aby zapewnić odpowiednie tło i miłą atmosferę świętowania dla podtrzymania i wzmocnienia istniejących więzi. I chwała im za to. Oni też będą kiedyś dziadkami. |
Ja z żoną jestem już w połowie świątecznego sezonu, bowiem uroczyste obchody Dnia Babci i Dziadka w przedszkolu mojej najmłodszej wnusi Marysi zorganizowano już w miniony czwartek. Pojechaliśmy tam z wielką radością, mimo, że to zima, a i odległość do Krakowa zapewnia dobre 2 godziny jazdy. Dla udokumentowania  wydarzenia córka zrobiła film, a ja wykonałem sporo zdjęć, które być może nie oddają w pełni panującej tam atmosfery, ale proszę wierzyć, że było bardzo miło i wzruszająco. Marysię zastaliśmy już przygotowaną do występu na zaimprowizowanej scenie i na tle baneru Dzień Babci i Dziadka. Już na korytarzach przedszkola widzieliśmy efekty pracy pań przedszkolanek z naszymi skarbami. Plakaty, gazetki z serduszkami i plakaciki przypominające niczym drzewo genealogiczne imiona babć i dziadziów z obydwu stron rodziny.
Gdy wreszcie nas wpuszczono na salę dzieci zareagowały bardzo emocjonalnie biegnąc do powitań i przedstawiając nas swoim kolegom i koleżankom. Później był występ, śpiewanki i wierszyki okolicznościowe i wreszcie wręczenie upominków i poczęstunek. Piękne upominki pozostaną z nami na długo. Szczególnie kubeczki z dedykacjami, których treści nie da się zapomnieć, a gdyby nawet to pijąc codzienną poranną kawę będziemy wspominać tamten dzień i tamte nastroje…nas czworga.
Skoro jestem już w połowie obchodów, to dla nas oznacza, że jeszcze czeka nas podobna porcja wzruszeń, kiedy wnukowie zza oceanu nadeślą swoje życzenia i spotkają się z nami by Skype jak to się pięknie określa. Będziemy zatem podwójnie szczęśliwi świętując swoje babcine i dziadkowe zasługi przez ponad tydzień.
Wszystkim Babciom i Dziadziom z okazji naszego święta życzę wiele dowodów miłości ze strony wnuków i płynącej stąd radości i wzruszeń.