Mężczyźni są w cenie

Na czas świąt Teściowych, Kobiet i Mężczyzn odszedłem od wypowiadania się na tematy polityczne i społeczne poświęcając uwagę propagowaniu zwyczaju świętowania każdej okazji mogącej zbliżyć do siebie ludzi różniących się wiekiem, płcią, czy pozycją w swoich mikrokosmosach. Temat i teksty mu poświęcone już są w archiwum i mamy z tym spokój do następnego marca.

Innych problemów pchających się drzwiami i oknami do naszych domów nie da się odsunąć od siebie. Włączysz radio, telewizor, komputer, czy sięgniesz po gazetę, a tam UKRAINA i miłująca ją niezmiernie ROSJA. Spotkasz się ze znajomymi, czy z rodzonym szwagrem i zamiast mówić o wiośnie, przylaszczkach, krokusach, przylotach ptaków, to okazuje się, że nie znajdziecie wystarczająco zajmujących tematów, aby nie przedyskutować zagrożeń płynących ze wschodu, gdyby doszło tam do militarnych rozstrzygnięć.
Powiało stamtąd chłodem, jak zwykle zresztą. Przestraszyliśmy się wszyscy tym, co mogłoby stamtąd nadejść i zburzyć nasz świat, zniszczyć nasz dorobek, doprowadzić do utraty naszych bliskich. Nawet Kaczyński zaprzestał totalnej krytyki urzędującego Prezydenta i PO-Premiera, a w niektórych kwestiach – co było rzeczą niebywałą od czasu przegrania swojej premierowskiej kariery – nawet ich pochwalił. Niestety na krótko, zbyt krótko. Jesteśmy cząstką wielkiej układanki jako państwo członkowskie Unii Europejskiej i jako członek NATO. Liczymy na pomoc ze strony tych organizacji, bo z wielką ofiarnością staraliśmy się na takie traktowanie zasłużyć podejmując się udziału w różnych misjach, w których zaangażowane były siły państw sprzymierzonych. Było to przedmiotem szerokiej krytyki opozycji politycznej zarzucającej nam marnowanie sił i środków, szafowanie życiem ludzkim, ściąganie na nasz kraj niebezpieczeństwa odwetu ze strony sił terroryzmu światowego. Faktem jest jednak, że w tym czasie wypracowaliśmy sobie pozycję niezawodnego sojusznika i partnera, dokonaliśmy modernizacji naszych sil zbrojnych, a na misjach wojskowych przeszkoliliśmy tysiące ludzi, którzy nauczyli się warunków współczesnego pola walki w walce, a nie w sali wykładowej. To są nasze realne korzyści i wkład w nasze bezpieczeństwo. Teraz też nie zasypiamy gruszek w popiele. Niezwykła aktywność naszej dyplomacji zaangażowanej w rozwiązywanie kryzysu na wschodzie jest kolejnym ważnym krokiem w podnoszeniu poziomu naszego bezpieczeństwa. Premier i minister Sikorski, a także Prezydent Komorowski wysoko podnieśli poziom naszych notowań i zasługują za to na wielkie uznanie. Od lat prowadzona polityka uświadamiania partnerów Unii o naszym punkcie widzenia na Rosję, na jej politykę uzależniania odbiorców gazu i ropy naftowej od dobrego sprawowania się względem nich, nareszcie przynosi efekty. Zrozumieli. Poczuli się teraz troszeczkę tak, jak my czuliśmy się od zawsze. „Co będzie jak nam zakręcą kurek?” – to pytanie zaczęło funkcjonować nie tylko u nas. Poczułem się wspaniale, gdy nasz premier zwrócił uwagę takiej potędze jak Niemcy na to, że ich bilans energetyczny nie jest wystarczająco zdewersyfikowany. Jeszcze bardziej się ucieszyłem słysząc jak znacznie zmalało nasze krajowe uzależnienie od energii z Rosji. Bardzo mnie cieszy niezmienne stanowisko naszych władz w sprawie budowania klimatu solidarności w rozwiązywaniu problemów państw członków Unii– jednego z filarów na której zbudowano Unię Europejską. To są wszystko być może małe, ale istotne elementy naszego wkładu w bezpieczeństwo Polski w bezpiecznej Europie. To mnie trochę uspokaja. Gdyby teraz przyszło nam powiedzieć partnerom Unii : SPRAWDZAM, to mam nadzieję, że nie skończyłoby się owo sprawdzanie tym samym co nam przyniosły niegdysiejsze pakty zawarte z Anglią i Francją w 1939 roku.

Póki co, jest tak, jak każdy z nas widzi. Sytuacja jest dynamiczna i zmienia się z godziny na godzinę. Śledzimy ją wszyscy z niepokojem, bo tak właśnie zaczynały się wszelkie poważne konflikty. Ktoś nie wytrzyma i rozpocznie, a potem już uruchomionej lawiny nie da się zatrzymać. Wiemy z literatury, że …jak poszedł król na wojnę… a jak poszedł Jaś na boje… Wiemy i to, że  najdzielniej biją króle, a najgęściej giną chłopy... To wszystko wiemy. Dzięki zbiorowej mądrości wiemy i to nie tylko z literatury, ale i z życia. Jeszcze wszyscy pamiętamy jak wielkie straty poniosła Polska w II Wojnie Światowej – nie przez nas przecież wywołanej.

Sami nic nie znaczymy w naszym nieszczęsnym położeniu geopolitycznym. Musimy współpracować nawet z potencjalnym wrogiem, nie mówiąc już o faktycznych sojusznikach. A na tym polu – póki co, jest całkiem nieźle.

Współpracować i zbroić się jednocześnie pamiętając o słowach wieszcza:

„Cząstka narodu zawsze musi być pod bronią,
bez niej swoi, czy obcy z domu cię wygonią.
Kto sarkał na wojsko i na nie płacił,
Utraciwszy wszystko… Ojczyznę utracił!”. – A. Mickiewicz dla czasopisma „Pielgrzym Polski”.

Wracając do tytułu…Jak o wojsku mowa, to i o mężczyznach trzeba inaczej.
…A na wojnie świszczą kule,
Lud się wali jako snopy,
A najdzielniej biją króle,
A najgęściej giną chłopy…

Zapraszam do posłuchania naszej Marylki, która wspierana przez naszego dzielnego rycerza Daniela Olbrychskiego zaśpiewała przed laty coś takiego:  https://www.youtube.com/watch?v=JAu17xYEoJ4
Wrócą chłopcy z wojny jak należy… ale lepiej aby tam nie szli, prawda.

Niechaj każda w progu stanie, swoich chłopców na sprzedanie śmierci nie dajcie !!!