Księżniczka na ziarnku grochu ma na imię… Konstytucja

Już  blisko święta. Przyjedzie do nas córka, a z nią moja wnusia. W nasze spotkania wpisane są już na stałe zajęcia typu czytanie bajek lub ich oglądanie. W tym ostatnim obszarze niestety bywam już niepotrzebny. Okazuje się, że dobór repertuaru, to sprawa indywidualna. Tak czy inaczej, to w trakcie przeglądania bajek natknąłem się na znaną wszystkim  bajkę Andersena, której tytuł uczyniłem tytułem tej opowieści.    Znałem tę bajkę z płyty długogrającej, którą kupiłem swoim córkom na Mikołaja w latach, gdy one były jeszcze młodsze niż teraz jest wnusia. Na skutek częstego odtwarzania tej pyty wszyscy domownicy znali ją na pamięć i mogli nawet recytować teksty wraz z aktorami, którzy odtwarzali powierzone im role.
Jakież było moje zdziwienie, gdy oglądając tę bajkę na You tube zauważyłem, że to nie jest ta sama bajka. Pozwólcie się Państwo zaprosić na parę minut wędrówki w czasy swojego dzieciństwa lub w okres dzieciństwa swoich dzieci, albo i wnuków: https://www.youtube.com/watch?v=qHGJSPZGpfY
Byłem bardzo zdziwiony sposobem przedstawienia scen związanych z przeglądaniem przez królewicza  proponowanych mu do oceny kolejnych księżniczek. Nawet nie patrząc na nie orzekał: za gruba, za chuda, a trafiał jak przysłowiową  kulą w płot. Kolejne moje zdziwienie wywołał  fakt wybrania się przez królewicza na kilkuletnią wędrówkę po świecie w poszukiwaniu odpowiedniej dla siebie i prawdziwej księżniczki. W tym czasie pałac popadł w tak straszną ruinę, że król ojciec i królowa mamusia łapali w kapelusze wodę kapiącą z sufitów w czasie burz. Gdy wreszcie powrócił królewicz, ale bez księżniczki, to sprawa wydawała się już całkiem beznadziejna. Na szczęście pewnego dnia, (tak jak w bajce, którą znałem z płyty) pojawiła się w czasie burzy przemoknięta i zziębnięta księżniczka, której wizytę nawet ja przyjąłem z ulgą. Królewicz, królestwo , jak i nie mogący się doczekać następcy tronu rodzice zyskali jeszcze jedną szansę. Królowa Matka poddała panienkę testowi na tzw. prawdziwość, kładąc pod stertę materacy i pierzyn ziarenko grochu, a ona – zdaniem matki – ten test przeszła pomyślnie. Uważny obserwator  bez trudu zauważy, że panienka bezczelnie skorzystała z podpowiedzi o tym ziarenku i łatwo okrzyknięto ją jako prawdziwą. Dalej już wszystko potoczyło się tak, jak to w bajkach bywa. Młodzi zakochali się w sobie, było wesele i było wszystkim wesoło.
Czy będą pytania o sens relacjonowania tej bajki?
Jeśli tak, to odpowiem, że dziwnym trafem skojarzyłem tę bajkę z sytuacją w jakiej znalazła się dzisiaj Polska. Mamy królewicza (w takim przypadku nie wypada mówić o wieku). Mamy za sobą długi czas poszukiwania odpowiedniej kandydatki, w czasie którego królestwo znalazło się w ruinie. Mamy też świeżą okazję odmiany losu królestwa w postaci przybyłej księżniczki. Jest więc szansa na odmianę losu nas wszystkich. Czy będzie można przejść od narzeczeństwa do małżeństwa?
Może i tak będzie, ale to jeszcze dość daleka droga…
PS.
Zapomniałem napisać, że ta prawdziwa księżniczka ma na imię Konstytucja