Takie będą Rzeczypospolite jakie młodzieży chowanie – kontynuacja

Przemysław Czarnek Minister Edukacji i Nauki

W 2017 roku przeżywaliśmy wdrażanie w życie zapowiadanej w kampanii wyborczej naszej przewodniej partii reformę naszej oświaty. Co zapowiedzieli, to i zrealizowali likwidując gimnazja, zmieniając programy nauczania, a w konsekwencji również zmieniając podręczniki. Reformy – nazywanej niemal powszechnie deformą prawie nikt wtedy nie chwalił, a dzisiaj już prawie wszyscy znający się na rzeczy jawnie krytykują.
Gimnazja zniknęły, a wkrótce będą zdawali maturę licealiści uczący się „po nowemu”. Wtedy będą możliwe jakieś głębsze oceny funkcjonowania naszych szkół. Uczelnie zweryfikują „na wejściu” narybek jaki wtedy do nich trafi, a w dalszych latach okaże się, czy odnotowaliśmy postęp, czy regres.
Pisałem o tym problemie, a tekst był opatrzony tym samym co dzisiejszy  tytułem. Zapraszam do wspominek: https://tatulowe.wordpress.com/2017/01/05/takie-beda-nasze-rzeczypospolite-jakie-mlodziezy-chowanie/
Sporo dzieje się wokół nas i to w zakresie dotyczącym  takich ważnych spraw, że oświata przy nich, to mało znaczący problem. Dodatkowo przeżywamy paraliż utartych wielowiekową tradycją znanych form nauczania i teraz praktycznie nie znamy efektów nauczania On Line. Co bardziej spanikowani obserwatorzy mówią o załamaniu poziomu oświaty, a ministerstwo już pracuje nad złagodzeniem wymagań dla abiturientów szkół podstawowych i średnich. Rachunki i wskaźniki muszą się zgadzać, prawda?
Co dzisiaj wydaje się szczególnie istotne, to ujawniane sukcesywnie zamiary dalszej reform nauczania, obejmującej całą populację uczących się  „Od przedszkola do momentu osiągania najwyższych poziomów i tytułów naukowych”. Dzisiaj za tak szeroki odcinek naszego obecnego i przyszłego życia społecznego Narodu odpowiada jeden Minister Edukacji i Nauki Przemysław Czarnek, którego pierwszą decyzją personalną było zwolnienie pani odpowiedzialnej za programy nauczania. Obecnie już znamy skład zespołu powołanego do weryfikacji programów nauczania i podręczników, a nawet poglądy tych ludzi.
Zaczyna się to od reformy nauczania języka polskiego, historii i WOS, a za nimi pójdą pewnie inne przedmioty.
Opozycja jednoznacznie ocenia kierunek postulowanych zmian jako cofający Polskę do czasów Średniowiecza. Czas pokaże kto ma rację.
   W tej atmosferze niepewności natknąłem się dzisiaj na ciekawy artykuł dotyczący nauczania właśnie, na który chciałem zwrócić uwagę. Już słowo wstępne określa jego problematykę. Czytamy tam co następuje:
„Ponad połowa Polaków wybrałaby dla swojego dziecka szkołę prywatną lub społeczną, gdyby tylko było ich na to stać. Tak wynika z badań przeprowadzonych przez Ipsos na zlecenie portalu oko.press.
 – To być może jeden z najsmutniejszych sondaży na świecie – komentuje Paweł Lęcki, nauczyciel języka polskiego w sopockim LO” LINK:
Najwięcej zwolenników płatnej edukacji jest wśród wyborców Polski 2050 Szymona Hołowni, 65 proc. z nich właśnie do takiej szkoły chętnie posłałoby swoje dziecko. Wśród wyborców Lewicy odsetek takich osób wynosi 59 proc, a wśród zwolenników Konfederacji oraz Koalicji Obywatelskiej po 56 proc. Oko.press zwraca uwagę na zaskakujące – zdaniem portalu – odpowiedzi wyborców PiS.
 – Aż 44 proc. z nich wolałoby, żeby ich dziecko nie chodziło do szkół zreformowanych przez minister Annę Zalewską – pisze dziennikarz portalu.
Trudno cytować większe partie tego tekstu, ale nie szczędzi się w nim krytyki naszego systemu kształcenia zawartego w takich słowach:
Polskie szkoły to fabryki. Klasy to co najmniej trzydziestoosobowe zakłady pracy. Młodzi ludzie przebywają w nich najczęściej od 8 do 16, niezależnie, czy stacjonarnie, czy przed komputerem. W niektórych szkołach nawet podbijają kartę na wejściu i wyjściu, co oczywiście jest próbą dbania o bezpieczeństwo, ale metaforą jest smutną…

Finalne podsumowanie tego opracowania brzmi następująco:
Gdy Ministerstwo Edukacji i Nauki zajmuje się światłem Ewangelii, warto zadać sobie pytania, czego tak naprawdę oczekujemy od edukacji i dlaczego nie rozumiemy, jak bardzo jest ona ważna, w zasadzie najważniejsza na świecie. Powinna przy okazji kwestii naukowych uczyć empatii, otwartości na świat, krytycznego myślenia, odwagi w wyrażaniu poglądów przy zachowaniu elementarnego szacunku wobec innych, o ile ci nie gardzą tym, czym jesteśmy i mówimy, powinna dawać poczucie bezpieczeństwa, wsparcie i rzetelne dane dotyczące świata teraz i z przeszłości. Powinna wybiegać w przyszłość, gdyż młodzi ludzie, gdy wyjdą ze szkoły, to znajdą się w przyszłości. Brak zaufania do szkoły jako takiej, takiego modelu edukacji jest ważnym sygnałem, którego nie można lekceważyć. Paradoksalnie, daje on nadzieję na przyszłość, o ile wyniknie z niego coś dobrego i konstruktywnego.
  Usłyszałem dzisiaj w radio informację o tym, że Nowy Polski Ład nazywany Planem Morawieckiego ma być ogłoszony już w początkach marca. Obejmuje podobno 16 filarów, w tym i edukację mającą uczynić Polskę krajem nowoczesnym i otwartym na wyzwania jakie niesie pędzący coraz szybciej świat.