Przed dwoma laty pisałem o narzekaniu, które podobno jest naszą narodową cechą. Z komentarzy, jakimi opatrzyli ten teksy moi czytelnicy wynika, że może jednak to tylko jeden z dość licznych stereotypów,jakimi obdarowano naszą nację. Ja napisałem tak jak wówczas myślałem. Podobnie traktujcie odpowiedzi na ówczesne komentarze. Zapraszam ponownie do lektury, gdyż przydarzyło mi się zdobyć nowe doświadczenie w tym względzie i chciałbym ponownie przedyskutować niegdysiejsze i obecne poglądy na ten temat:
https://tatulowe.wordpress.com/2016/01/14/jak-leci-dziekuje-nie-moge-narzekac/
W tych dniach Facebook przypomniał mi
zamieszczone kiedyś na moim profilu zdjęcie napisanej przez odręcznie na
serwetce sentencji, która rozpoczyna dzisiejszą notkę. Postanowiłem ją udostępnić
ponownie dopisując od siebie stwierdzenie raczej niż pytanie:
– To wciąż działa… Już po chwili pojawił
się pierwszy komentarz, a za nim następne. Tak od słowa doi słowa zaczęła się
taka rozmowa:
– Ania – Też tak myślę
– Peter K. – Ja się nie zgadzam, bo żyjemy w czasach gdzie młodzi ludzie boją
się powiedzieć, że coś jest nie tak, powinniśmy promować, że czasem, gdy nie
wszystko się układa, to można o tym mówić otwarcie, jest coraz więcej
samobójstw młodych ludzi, bo nie rozmawiamy. W Wielkiej Brytanii w tym roku zaczęta
została kampania reklamowa „Its ok
not to be OK”. Ma na celu zwiększenie liczby osób, które nie chowają w sobie
uczuć, a gdy mają problem, to będą mówić o tym głośno i wyraźnie. Najlepszym
przykładem jest Robbin Williams, aktor komiczny rozśmieszający miliony, ale
jednak cierpiący w środku. Zacznijmy mówić młodym i nie tylko młodym ludziom, że
„kiedy coś ci się nie udaje i to cię głębi, to na pytanie jak się czujesz,
ty odpowiedz – pomóż mi” . To moja wersja tego powiedzenia
– Czesław – Dziękuję Piotrze. Ta odzywka na zdjęciu napisana jest w stylu
rozmów amerykańskich, w których wypada się uśmiechać i potwierdzać, że jest OK.
– Ania Ł. – Bo z niepowodzeń większość ludzi się cieszy… ·
– Czesław B. – Z cudzych niepowodzeń – dodajmy
– Ania Ł. Dokładnie, więc jak to ich drażni, gdy mówimy, że wszystko jest OK.
– Czesław B. – Ale trzeba wziąć pod uwagę i taką naszą narodową cechę jak
narzekanie. Zwykle na pytanie: – Jak leci?
Słyszymy całą listę chorób i utyskiwań
– Ania Ł. – To nie ja. Trzeba szukać
pozytywów we wszystkim. Dzieci to mój najlepszy pozytyw 😁
– Jan C, … A tak mówiąc między nami dwojakiego
dopniesz celu
– nieżyczliwym usta zamkniesz, radość wzbudzisz w przyjacielu.
– Czesław B. Tak jest. Dziękuję!!!
Tyle się wydarzyło, ale mam nadzieję, że rozmowa będzie się toczyła nadal i
dostarczy nam argumentów przemawiających zarówno za odrzuceniem narzekania jak
i za otwartością wobec innych. Zwłaszcza wtedy, kiedy:
„Życie ci dokuczy, a los nawet z nóg cię zetnie…”
Dodaj do ulubionych:
Lubię Wczytywanie...
Gdy rano, jak zwykle to czynię zajrzałem do Internetu, to znalazłem na portalu Polska Ma Sens zdjęcie, które zamieszczam tutaj. Postanowiłem go skopiować, tak jak to czyniłem od dawna gromadząc materiał propagandowy do wykorzystania w pracy z młodzieżą w szkole, gdzie z uporem maniaka propagowałem przez prawie 20 lat zagadnienia z zakresu oświaty zdrowotnej. Zawsze miałem w zapasie sporą ilość różnych zdjęć do wykorzystania w gazetkach szkolnych z okazji różnych świąt, czy też dni obchodów tego, czy owego. Była to jednocześnie okazja do pogawędek na poruszany temat. Ci z moich czytelników, którzy to pamiętają zapewne potwierdzą ten fakt.
