Nauczycielu: „Albo jesteś ludziom miły, albo kładź się do mogiły”.

Zbliża się Dzień Edukacji Narodowej, więc nic dziwnego, że w prasie, i ogólnie w mediach pojawiają się materiały mające ilustrować jak jest w oświacie, jak powinno być. Ktoś naświetla swoje racie i atakuje, a inny się broni choćby przez solidarność ze środowiskiem szkolnym. Ja też miękko wszedłem w atmosferę tych dni i zabrałem się do czytania, a nawet komentowania sytuacji. W Belferblogu jaki znajduje się w Polityce znalazłem opis gorączki przedświątecznej związanej z nagrodami z okazji dnia Nauczyciela. Komu, za co, sprawiedliwie, niesprawiedliwie… .Jak zawsze było i będzie.   Spodobał mi się rymowany apel do nauczycieli, który oddaje ważną w szkole regułę i uczyniłem z niego tytuł tej notki. Cytacik skopiowałem i umieściłem na swoim koncie Facebooka  poprzedzając o wstępem:
11 października o 08:21 – Refleksja nauczyciela przed dniem nauczyciela:
Albo jesteś ludziom miły, albo kładź się do mogiły. Czy uczniowie mają podobne przemyślenia?
Wkrótce pojawiły się polubienia wielu użytkowników, a później komentarze, które dla jasności w temacie nie skracam lecz przytaczam „Jak leci”.

– Ewa – Pan profesor jest miły, a i do mogiły za wcześnie. Pozdrawiam.
– Jakub – Błędne podejście. Z perspektywy czasu twierdzę, że im nauczyciel bardziej wymagający tym lepszy. Nauczyciel powinien być autorytetem, a nie tworzyć relacje koleżeńskie dla większego poklasku.
– Czesław – Kubuś mądrze prawi, ale…Zawsze jest jakieś ale…Powyższy cytat pochodzi z tego wpisu: http://chetkowski.blog.polityka.pl/…/czas-nagradzania…/  Czas nagradzania nauczycieli… Zbliża się 14 października – czas nagradzania nauczycieli. Każdy czeka na wiadomość, że to on…
– Jakub – Ten post na blogu w Polityce, to dopiero ALE. Nagroda powinna być przyznawana w uznaniu i docenieniu osiągnięć danego nauczyciela. Dzieląc się nagrodą z innymi akceptujemy ich niski poziom nauczania, kawki u dyrekcji, robienie z lekcji świetlicy itp.
– Czesław – Czy to pasuje do cytatu jakiego, użyłem? Każdemu kapnąć po parę złotych , bo… Cicho siedzieć, bo… Tisze jediesz dalsze zajediesz… Nie wymagaj zbyt wiele, bo rodzice powiedzą, że nauczyciel się uwziął…Dyrekcja powie, że niewiele nauczył stąd oceny słabe…
– Jakub – Panie Profesorze uczył Pan w dwóch szkołach, których patronem (z czym się nigdy nie zgadzałem i nie będę zgadzał) był św. Jan Paweł II, a którego słowa są olewane przez 99% społeczności szkolnej. On sam mówił WYMAGAJCIE OD SIEBIE CHOĆ BY INNI NIE WYMAGALI. I takie słowa tym pseudo katolickim rodzicom bym dał w odpowiedzi na takie ich twierdzenie. Zbyt szybko nauczyliśmy się żyć byle jak, ważne by do przodu.
– Czesław – Kubusiu, nie ma podstaw do rozgoryczenia. Szkoły były i są nie najgorsze, absolwenci dostają się na uczelnie, kończą je, robią kariery…  Kto chciał skorzystać ten skorzystał, a kto nie po to przyszedł do szkoły aby się uczyć, temu i łopatą nie dało się nałożyć. To dotyczy wszystkich szkół i uczelni
-Jakub – Panie Profesorze, dyplomatycznie odchodzi Pan od wątku o roli nauczyciela. Pana druga pasja to tworzenie rzeźb z różnego materiału. Te dwie pasje, zawodowa bycie nauczycielem nawet na emeryturze przez prowadzenie bloga oraz pasja artystyczna są ze sobą związane. To od Was pedagogów zależy przyszłość Ojczyzny, świata, ponieważ to Wy macie za zadanie z klocka drewna (jakim jest każdy uczeń na początku edukacji) stworzyć rzeźbę równą, a nawet lepszą od Wenus z Milo. Czas najwyższy odejść od założenia, że się czegoś nie da zrobić i kogoś przekonać do nauki, bo z sękiem w drewnie Profesor sobie z czasem po dłuższej pracy poradzi, ale czy z odpornym na wiedzę uczniem też? Po tym możemy poznać nauczyciela z powołania, że najgorszy kamień oszlifuje i przemieni w najdroższy brylant.  Przykład: – Pani Barbara Ciepiela.
– Czesław – Kubusiu, ja się nie tłumaczę ani nie usprawiedliwiam nikogo z nauczycieli. Starałem się jak i chyba wszyscy inni, Jakie rzeźby z tego wyszły??? Z Ciebie jestem dumny. Wielu byłych uczniów dobrze wspomina szkołę i mnie. Inni też mają swoich ulubionych i mniej szanowanych nauczycieli. Pozdrawiamy wspomnianą tu panią Basię , i innych. Na końcu wspomnę tylko, że rzeźbiarz dokonuje pracy indywidualnej i to on ma wpływ na klasę dzieła. Szkoła jest natomiast dziełem zbiorowym. Trudno wtedy o jakość, a jeszcze trudniej ocenić tych, co schrzanili jakiś detal niszcząc efekt całości
– Jakub – To o tym wcześniej wspomniałem, brak w naszym systemie edukacji podejścia indywidualnego, zamiast tego robiona jest masówka:- byle jak, ważne by do przodu. Tylko Panie Profesorze jeżeli dobry rzeźbiarz ma za zadanie dokończyć po kimś dzieło, to robi to jak najlepiej potrafi, bo jak to mówią nie ważne kto rozpoczyna ważne kto kończy. Mówię to tylko z własnego doświadczenia. W pierwszej klasie z panią Barbarą Ciepiela było bardzo ciężko, dopiero podejście indywidualne i szczere rozmowy oparte na szacunku i zaufaniu doprowadziły do tego że ta „ zła Ciepielowa” stała się Szefową, do której mam największy szacunek
– Czesław – Nie wiem, czy Basia to czyta, ale właśnie przy takich okazjach trzeba dawać świadectwo i wyrażać uznanie takim indywidualnym osobom
– Magdalena – Wspomnienia z lekcji z Panem budzą bardzo miłe wspomnienia i uśmiech na twarzy. PS. Wszystkiego najlepszego w dniu nauczyciela. Oby takich nauczycieli jak Pan było więcej:)
– Czesław – Magdusiu, dziękuję. To miłe, że pamiętasz i w takiej formie to wyrażasz. Pozdrawiam serdecznie
– Magdalena- Pozdrawiam i ściskam
– Czesław – Kuba, czy mogę naszą rozmowę upowszechnić na blogu jeszcze przed Dniem Edukacji?
– Jakub – Panie Profesorze, nie widzę problemu. Jest to rozmowa publiczna więc może Pan się nią, bez problemu posługiwać. A tak swoją drogą, chętnie przeczytam komentarz/wnioski do tej rozmowy.  |
– Czesław – Dziękuję, a do pani Basi napisz. Ma konto na Fb.

Tak sobie pogadaliśmy. Kubuś wprowadził porównanie pracy nauczyciela z pracą rzeźbiarza, a nawet szlifierza diamentów, co może i jest dość barwne, ale i oryginalne zarazem. Liczę na rozmowę uczniów, z nauczycielami na tematy poruszone w tekście.

Wszystkim pracującym lub korzystającym z usług placówek oświatowych życzę sukcesów i uznania tak ze strony uczniów i szefostwa