Nie wiem, czy mam nadal lubić magazyny informacyjne?

Tak już ze mną jest od dawna, że w programach radiowych jak i telewizyjnych od zawsze najbardziej ceniłem sobie programy publicystyczne i reportaże. Wierzyłem, że jest to solidny kawał prawdy o ludziach i ich przeżyciach. Wczuwałem się w sytuację ludzi, którym poświęcano dany program i długo jeszcze pamiętałem o doznaniach jakich doświadczyłem przy oglądaniu lub słuchaniu. To dlatego dałem się wciągnąć, a z czasem przyzwyczaić do takiej formy obcowania z mediami. Mam blogowych znajomych zarzucających mi z tego tytułu wprost dziecięcą naiwność.  Może i jestem zbyt łatwowierny? Jeśli nawet tak jest, to należę do absolutnej większości naiwniaków spotykanych nie tylko w Polsce ale i na świecie.   Dzisiaj – (niedziela) w porze obiadowej oglądałem cykliczny  program TVN 24, w którym Ewa Ewart przedstawia filmy dokumentalne, które podejmują trudne i niebezpieczne tematy. Już podczas wyświetlonej wczoraj zajawki zachęcającej do oglądania zwróciłem uwagę żony na ten materiał obrazujący fałszerstwa żywności, szprycowanie ich różnymi polepszaczami, wzmacniaczami smaku i zapachu i chemią, po prostu chemią… Wielokrotnie mówiłem o tym w szkole i w domu jako, że towaroznawstwo żywności jest mi dość dobrze znane. Żona, jak to kobieta, nie wyraziła chęci poznania prawdy, gdyż… – Nie będę mogła później spojrzeć na wędliny – powiedziała. Podobnie reagowały moje uczennice w szkole pytając :
– Po co nam pan to opowiada? Nigdy więcej nie spojrzę na parówki, na mięso, wędliny… fuj!!!
Ktoś inny pytał:
– No to niech pan nam powie, co mamy jeść aby się nie otruć…
– Dlaczego oni tak postępują, że dla zysków ludzi trują ???
Wyjaśnianie tych problemów wykraczało poza moje możliwości i nie mieściło się w tzw. podstawie programowej przedmiotu.
Dzisiejszy dokument pokazał problem i poszukiwanie przyczyn tego stanu rzeczy. Wiele miejsca poświęcono dochodzeniu prawdy, prowadzonym przez francuską dziennikarkę próbującą dotrzeć do dokumentów i osób tworzących te dokumenty w koncernach produkujących i prowadzących obrót żywnością w USA. Nigdy tak jasno nie pokazano mechanizmów rządzących wielkim biznesem, który obracając miliardami dolarów nie chce dopuścić do utraty zysków, pogorszenia marki handlowej, utraty pozycji rynkowej w razie gdy naukowcy wykryją szkodliwość ich produktów dla zdrowia konsumentów.
Posłużono się przykładami walki:
– Lobby tytoniowego o uznanie, że nikotyna nie uzależnia i nie ma wpływu na zdrowie palaczy,
-Lobby mięsnego walczącego o uznanie, że azotan sodu dodawany do wędlin i szynek (aby miały ulubiony przez nas kolor) nie ma wpływu na powstawanie raka jelita grubego i innych chorób układu trawiennego,
-Lobby mięsnego o uznanie, że parówki będące głównym składnikiem tak amerykańskich przecież hot dogów nie są odpowiedzialne za przypadki raka u dzieci konsumujących często te specyjały…
Wszystkie te przypadki posiadały udokumentowanie w badaniach naukowych    i wytwórcy powinni je uwzględnić zmieniając skład surowcowy lub technologię wytwarzania, ale… Nie było tak tanich i tak skutecznych, a przy tym bezpiecznych składników zamiennych, a zaprzestanie produkcji oznaczałoby krach w wielu firmach tego sektora. Co zatem uczynili?
Zabrali się za odebranie wiarygodności naukowcom stającym w obronie zdrowia publicznego przy równoczesnym sianiu wśród prostych konsumentów wątpliwości w prawdę głoszoną przez obrońców ich zdrowia.

Lobbyści stworzyli swoistą Branżę wątpliwości, a więc fachowców od marketingu, którzy nie wahali się świecić czołem głosząc swoje opinie akurat z przeciwnego bieguna prawdy. Zatrudniano ekspertów szukających jakiejkolwiek nieścisłości, jakichś przemilczeń w ustaleniach co do szkodliwości danych produktów, a jeśli coś takiego znaleźli, to natychmiast publikowane były materiały zaprzeczające zarzutom lub ekspertyzy suto opłaconych „ekspertów”, którzy twierdzili coś zupełnie innego. Wszystko zmierzało do sytuacji, w której opinie konsumentów na temat szkodliwości danego produktu były podzielone. Jedni mówią tak, a inni równie utytułowani twierdzą coś zupełnie przeciwnego – twierdzili obrońcy status quo. Efekt: Wiadomy. Badania obrazujące zagrożenia wędrują do kosza, a my, konsumenci nadal wędrujemy do sklepów, restauracji z Fast foods zwłaszcza, a później do przychodni, szpitali, hospicjów…|
Leczenie nie wygląda inaczej. Tam też jest potężne lobby bardziej ceniące sobie własne zyski niż nasze cenne niby zdrowie
Mechanizm jaki stosuje lobby mięsne w USA aby nadal truć ludzi parówkami i konserwantami typu azotan sodu byle tylko osiągać wielomiliardowe zyski stosują również partie polityczne aby zdobyć władzę i przy niej się utrzymać. Nie tylko w Polsce. W całym świecie.
Pomyślmy przy tej okazji jak łatwo dzisiaj wykreować nowy, zupełnie nietypowy produkt jakim jest Prezydent. Porównajmy przykłady z ostatnich lat jakie obserwowaliśmy w USA, Francji, Polsce. Człowiek znikąd, dzięki umiejętnie prowadzonej kampanii wyborczej staje się nagle mężem opatrznościowym. Dzięki umiejętnie kreowanym i nakręconym nastrojom osiąga znakomite wyniki wyborcze… To nic, że one w kilka miesięcy spadają znacząco, a wyborcy zastanawiają się : Gdzie mieliśmy oczy, uszy, rozum, że do tego doprowadziliśmy?
Użyłem określenia: Umiejętnie prowadzona kampania wyborcza. Co oznacza?
Wiedzą o tym politycy wysyłając na szkolenia do USA tzw. spin doktorów aby dokładnie poznali zasady działania Branży Wątpliwości działającej dokładnie  wg. mechanizmów pokazanych w dzisiaj oglądanym przeze mnie filmie. Dyskredytować poprzedników, wyszukiwać luki w zastanym prawie, programach rozwoju, zatrudniać swoich ekspertów, którzy wydadzą korzystne dla władzy opinie na każdy temat, propagować informację o rzekomo różnych poglądach na sprawę, a po utrwaleniu się poglądu, że eksperci mówią tak i owak zbadać opinię społeczną, która wykaże, że zmiany proponowane przez  Branżę Wątpliwości są jedynie słuszne i konieczne do przyjęcia.
Władza mająca do własnej dyspozycji media może wszystko nam wmówić i do wszystkiego przekonać. To dlatego Berlusconi dwa razy zostawał premierem Włoch.
To dlatego ja straciłem wiarę w prawdę czasu i prawdę ekranu.