Nie jest trudno być dobrym…

Nie trudno jest być dobrym. Wystarczy tylko chcieć. To treść sentencji pozostawionej nam przez Ojca Mariana Żelazka, zwanego w Indiach Ojcem trędowatych. Tak się jakoś zdarzyło, że gdy przed laty wychwyciłem w eterze to wyznanie, to przy połączeniu z opisem jego działalności w Indiach wydało mi się tak znaczące, że sobie je zanotowałem w podręcznym kapowniku. Takie wydało mi się mądre, chyba przez swoją prostotę.    Użyłem tego powiedzenia jako cytatu w jakimś komentarzu poczynionym na blogu Siostry Małgorzaty Chmielewskiej, która niczym Polska Matka Teresa równie dobrze mogła by stworzyć podobne temu powiedzenie, a wtedy ktoś bardzo elokwentny skontrował mnie powiedzeniem: „Nie trudno jest być złym. Wystarczy tylko chcieć…”. Przytkała mnie tak celna i obezwładniająca riposta, ale nie prowadziłem walki o swoje racje, bo jednak uznałem, że obaj autorzy mają  rację. Wystarczy tylko chcieć… Pamiętam o tym zdarzeniu i mimo upływu wielu lat doznałem dzisiaj poruszenia gdy w szkolnych jeszcze szpargałach używanych do przemycania między wierszami różnych mądrości znalazłem kartkę z kalendarza z 10 stycznia 2008 roku. Tytuł na odwrocie brzmiał „ Bycie dobrym to nie trud, to łaska”. To by wyjaśniało różnicę spojrzenia na sprawę „bycia dobrym, lub złym”  jaką powyżej zarysowałem.Te słowa z kartki były mottem życiowym Ojca Mariana Żelazka. Przeczytałem przy okazji z tej kartki Jego życiorys oraz informację o jego działalności i dokonaniach. Szukając w Internecie wybrałem pierwszy lepszy link i tu go udostępniam:  http://ruda_parafianin.republika.pl/pra/p050/p122.htm  Znajdziecie tam wiele wątków, które mogły wpłynąć na taką, a nie inną postawę życiową bohatera mojej notki. Choćby ten: „Ma życiorys. Trudny, polski. Od roku 1918 się zaczyna, kiedy to w wiosce Palędzie dopełnił gromadkę szesnaściorga dzieciaków wielkopolskiego chłopa. I tego mało jeszcze było rodzinie, więc dwoje sobie sierot na dodatek zaadoptowała. ..”. Czy postawa Jego rodziców mówi coś o pochodzeniu życiowego przesłania ich syna?  Do mnie to przemawia. Nie miał łatwego życia bo jako kleryk przeżył Dachau i inne obozy, a jego gehenna trwała od maja 1940 aż do momentu wyzwolenia obozu przez wojska amerykańskie. Przeżył, a więc miał za co Panu Bogu dziękować i czynił to przez resztę życia:
„Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” Mt 25, 40.
Szkoda, że Komisja Noblowska przyznając Pokojową Nagrodę Nobla uznała za ważniejsze dokonania amerykańskiego prezydenta niż naszego rodaka, ale tak już jest .

Tu nasuwa mi się inne motto życiowe. Pochodzi od zmarłego nagle biskupa Jana Chrapka: „Idź przez życie tak, aby ślady twoich stóp przetrwały cię”.