Relacja ojciec – córka, a życie dorosłej kobiety

Tytuł dzisiejszej opowieści pochodzi z audycji „Jedynki” Polskiego Radia. Słuchałem jej z uwagą,  jako że jestem nie tylko @tatulem z tego bloga, ale i ojcem dwóch dorosłych córek. Wszystko co na ten temat wpadało mi w ręce lub „rzucało mi się na uszy” od zawsze starałem się traktować z należną uwagą aby tę wiedzę wykorzystywać w budowaniu poprawnych relacji z moimi kobietami. Miałem więc kolejną okazję na zweryfikowanie swojej wiedzy. Zapowiedź była zachęcająca:

Program 1 Polskie Radio  #damskatorebka:  Czy i jak relacja ojciec – córka wpływa na jakość życia dorosłej kobiety? Nasi goście: Natalia Niemen, wokalistka, Kinga Ślużyńska, psycholog, psychoterapeuta, Konrad Kruczkowski, bloger piszący o ojcostwie, ojciec 3-letniej córki. Marta Januszewska i Mira Jankowska – zapraszamy do 12:00. Klik
Wszyscy wiedzą, że „córki są za ojcami, a synowie za matkami”. Powszechna jest też wiedza o tym, że tatuś – czy tego chce, czy nie, to staje się modelem mężczyzny jakiego będzie poszukiwać jego córka w dorosłym życiu. Tak w skrócie przebiegała również dyskusja jaką przedstawiono w tej audycji. Były cytowane przykłady ojców, którzy mieścili się w modelowym realizowaniu roli ojca, jak i takich, którzy od tego modelu mniej lub bardziej odstawali. Prowadząca audycję wyznała, że już jako dorosła osoba w pewnym momencie zrozumiała iż jej tato miał problemy z wyrażaniem swoich uczuć i wtedy doznała olśnienia. Uznała, że propozycja ojca typu: – Może zmienię ci opony w samochodzie córciu… w istocie oznaczała wyznanie introwertyka:  – Kochanie, nie chcę abyś traciła czas i męczyła się w kolejkach więc może cię wyręczę i wymienię ci opony na zimowe?
Dla tej jednej konstatacji opłaciło się słuchać całej audycji. Powiało nadzieją. Może moja córcia też słucha tej audycji, albo i bez tego również kiedyś wpadnie na to wiekopomne odkrycie?
Zaglądnąłem na Fejsbukową stronę Jedynki PR aby przeczytać wypowiedzi słuchaczy. Znalazłem tam poniższe opinie:
– Arkadiusz – Szanowne Panie. Koniecznie wspomnijcie o inicjatywie Tato.net, która od 12 lat wspiera i pomaga ojcom w byciu dobrymi i świadomymi ojcami! 🙂 Dzięki Żonie staram się także wykorzystywać metody wychowawcze z książki „Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały, jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły”. Pozdrawiam – tata 2 Córek i Syna. 🙂
– Józek – Tak, trzeba mieć 5 dzieci, i całować klamkę, ALIENACJA . Zapraszam do Studio Polska TVP INFO 22.10 dziś godz 21.40 Mama to nie tata!
– Krysti Adeleyevan:  Ja z moim ojcem mam kontakt znikomy. Nie pragnę z nim kontaktu. Nigdy go w moim życiu nie było obecnością, czy troska. On całe życie wybierał kolegów i alkohol. Czasem nie umiem nawet nazwać go słowem tata, bo może też przez to jaki on jest obawiam sie kontaktów z facetami, bo obawiam się, że będą tacy jak ” ojciec”.
Postanowiłem zabrać głos w sprawie i napisałem:
– Ja mam dwie dorosłe córki (40 +). Bardzo różne, bo jedna jest ekstrawertykiem, a druga wprost przeciwnie. Słucham i czytam wszystko co mi w ręce wpadnie, a dotyczy wychowania i kształtowania relacji rodzice – dzieci, czy tato – córka. Staram się, ale…  O ile jestem zadowolony z relacji z ekstrawertyczką, to zupełnie inaczej kształtują się moje relacje z introwertyczką. Może dlatego, że sam zapisuję się do tej samej kategorii?
Już po zakończeniu audycji pojawił się kolejny komentarz:
– Sławomir –  Świetny wpis – nic nie musisz. Tylko bądź z nimi…
Otóż tak właśnie staram się robić. Jestem zawsze sercem i myślą z moimi córciami chociaż nie mogę być przy nich obecny fizycznie, choćby z powodu odległości . Staram się jak mogę, a jak nie mogę to też się staram i to się nie zmieni.
Różnie było w naszym życiu i wiem, że nie zawsze spełniałem oczekiwania moich córek, zwłaszcza gdy były małymi dziewczynkami, czy podlotkami. Jak w większości polskich młodych rodzin i ja goniłem za uzupełnianiem kwalifikacji, pracą, pieniędzmi i tym co niosło nam życie. Sam też nie miałem wzorców na jakie teraz powołują się psychologowie i eksperci.
Oto wypowiedź ilustrująca problem na styku ojciec – córka:
– Singielka w kropce nad życiem.  Potrzeba ojca jest wpisana w psychikę dziewcząt. Istnieją okresy w życiu dziewczyny, kiedy ojciec jest nie do zastąpienia. To od jakości relacji z ojcem będą zależeć jej relacje damsko-męskie, bo dziewczyna wpierw u ojca szuka potwierdzenia swojej kobiecości. To od niego dowiaduje się, że jest piękna, zachwycająca, wyjątkowa… albo że taka nie jest. Bo każda mała dziewczynka chce uzyskać odpowiedź na pytanie: czy jestem śliczna? Ubiera się, stroi by zwrócić szczególna uwagę swoich rodziców, zwłaszcza taty. Jak bardzo pragnie usłyszeć: Córeczko jesteś moja królewną, jesteś urzekająca! Niestety wiele dziewczynek usłyszało głoś taty: Gruba jesteś, nigdy nikogo sobie nie znajdziesz itd. To głęboka rana. W wyniku tych ran dziewczyna zaczyna wierzyć, że jakaś część niej jest brzydka. Jeśli dziewczyna była uznawana za nic nie wartą w dzieciństwie, to trudno jej będzie uwierzyć, że może zasługiwać na miłość jako osoba dorosła. A jeśli nie doświadczyła tej ojcowskiej miłości, to wówczas istnieje większe prawdopodobieństwo wejścia w seksualność, która staje się fałszywą próbą zaspokojenia jej wrodzonego głodu męskiej uwagi, czułości, opieki, bezpieczeństwa .  Oddając siebie mężczyźnie (często dużo starszego od niej) liczy, że znajdzie miłość. Ale żaden mężczyzna tej miłości jej nie da, bo w żaden możliwy sposób osoba dorosła nie jest w stanie zaspokoić potrzeb niezaspokojonych w dzieciństwie.
   Zmieniły się czasy. Dziewczynki nadal chcą być księżniczkami i oczkiem w głowie tatusiów, a ojcowie nadal szukają możliwych rozwiązań godzących to, z czym i my się borykaliśmy gdy byliśmy młodzi. Oby im się to lepiej udało niż nam.