Chrześcijańskie poradnictwo Papieża Franciszka

Nie wiem jak kto, ale ja jestem głęboko zanurzony w trwające od trzech dni w Krakowie Światowe Dni Młodych. Słucham, obserwuję w telewizji (nawet w TVP 1), czytam w Internecie niemal wszystko co tytułem sprawozdań, czy tylko komentarzy się tam pojawia. Wciąż  jestem pod urokiem papieża Franciszka doceniając nie tylko treść Jego przekazu ale i formę w jakiej to realizuje. Z niewątpliwą radością czytam komentarze praktykujących katolików, jak i agnostyków, a nawet ateistów, którzy jak np. p. Meller wygłaszają dla przykładu takie oto opinie:

„Cokolwiek na ten temat napiszę, zabrzmi banalnie, więc ujmę rzecz tak: mnie niewierzącego Franciszek ujmuje, wzrusza i porusza. Aż chciałbym mieć dar wiary, by za jego sprawą zostać katolikiem: TU
Inny przykład zamieszczony pod tekstem znajomej blogerki: Coś jest na rzeczy, że Franciszek bardziej przemawia do serc i sumień niewierzących, niż wiernych synów kościoła.  Może trzeba by się zastanowić nad współczesnym Kościołem? ZWŁASZCZA w Polsce…
Ludzie reprezentujący media katolickie podtrzymują ogólnie bardzo pozytywny obraz tego co dzieje się w Polsce w związku ze świętem młodych. Pytania o rezultaty  tego spotkania chrześcijańskiej młodzieży całego niemal świata będą stawiane jeszcze długo po powrocie  naszych gości do swoich rodzin i krajów. Dzisiaj można tylko powiedzieć, że dokonano zasiewu i że ziarno użyte do tego zasiewu było przedniej jakości, gleba była podatna i dobrze przygotowana, a plony? Plony zwykle zbierane są dopiero po znacznym czasie od zasiewu. Trzeba czekać i mieć nadzieję, że pozostałe warunki wzrostu i owocowania tych roślinek będą równie pozytywne i sprzyjające.
Jeżeli w czytanej Ewangelii w stosunku do Jezusa znajdujemy akceptowany powszechnie zwrot „Nauczycielu”,  to wydaje mi się, że wobec „Piotra naszych czasów” ten sam zwrot jest równie uzasadniony. Papież Franciszek przybył do naszego kraju jako zwierzchnik kościoła, ale również jako  nauczyciel i wychowawca , zwłaszcza, że występował przed ludźmi młodymi, którzy poszukują odpowiedzi na stawiane im przez życie pytania. Wobec starszego wiekiem audytorium używał już innego tonu i innych argumentów, ale wciąż bardzo sprawnie posługiwał się  możliwymi do użycia środkami.
Tak się jakoś zdrzyło, że w drugim dniu ŚDM nie obserwowałem wieczornego spotkania pod oknem papieskim i dopiero w porannych doniesieniach przeczytałem to, z czym papież zwrócił się wtedy do młodych :
Małżeństwo jest czymś pięknym. Trudności, które się w nim pojawiają, można przetrwać praktykując postawę zawartą w słowach: proszę, dziękuję, przepraszam – powiedział Franciszek w czwartek wieczorem z okna papieskiego. Tu całość tekstu
Rozbawiło mnie to chrześcijańskie poradnictwo rodzinne, ale po namyśle przyznałem nauczycielowi pełną rację. Nie można tego powiedzieć krócej i bardziej obrazowo. Ponieważ na Fejsbuku najlepszym sposobem komunikacji jest mem, to udostępniłem go z dopiskiem: Uczymy dzieci wierszyka: Oszczędzaj złotówki, oszczędzaj i grosze, ale nie oszczędzaj „przepraszam” i „proszę”nie zdając sobie sprawy z tego, że to jest nauka dla dorosłych…
Do wieczora pojawiła się znacząca liczba polubień mimo, że mem miał znaczne powodzenie w necie. Świadczy to o dużym zainteresowaniu problemem współczesnych rodzin i rosnącej armii singli. Czyżby za sprawą tych trzech magicznych słów miało by się to zmienić?
Akurat w tych dniach znajoma blogerka w tekście pt. „Znowu w życiu mi nie wyszło” napisała : Małżeństwo było kiedyś świętością. Człowiek zakładał rodzinę i żył w niej do końca. Życie było różne. Czasami ktoś kogoś bił, czasami ktoś za dużo pił, kradł, oszukiwał. A czasami bywało zwyczajnie, z problemami, kłopotami i wspólnym ich rozwiązywaniem. Moje pokolenie jest bardziej elastyczne. Wielu osobom „w życiu nie wyszło”, wielu znajomych jest samotnych. Tolerujemy pary bez ślubu, nie nękamy samotnych matek. Nie pozwalamy sobie wchodzić na przysłowiową głowę. Nie tolerujemy pijaństwa, oszustwa i bicia. Potrafimy się przed tym bronić. Ale nadal warunkiem powodzenia w życiu jest obecność drugiej osoby. Jeśli jej nie ma, znaczy się – nie wyszło… Możemy mieć piękne mieszkanie, wspaniały ogród, cudowne dzieci, sukcesy zawodowe, zdrowe ciało… jednak jeśli nie ma tego drugiego, tej drugiej… znaczy … nie wyszło. Ciekawa jestem co o tym  myśli młode pokolenie, które w większości składa się z singli? Młodzi mają partnerów w pracy, do łóżka, do zabawy. Zmieniają ich w zależności od pogody i koniunktury. Nie zakładają rodzin, tłumacząc to setką różnych powodów. Kończą 25 lat, potem 30 i nadal są małymi chłopcami w krótkich spodenkach lub dziewczynkami podkradającymi mamie szminkę. Ciekawe, czy w głębi serca, w zakamarkach duszy, będąc samotnym, myślą, że coś ich omija? Ciekawe, czy po kolejnym rozstaniu z partnerem nucą „znowu w życiu mi nie wyszło”.. Tu całość.
   Młodzi nie czytają blogów, a wypowiedzi na różnych forach traktują – co najwyżej – jako ciekawostkowe wypowiedzi podobnych sobie ludzi. Uważają, że piszący nie wiedzą zbyt wiele skoro wpadają w takie same życiowe zasadzki. Myślę zatem, że warto upowszechniać te proste sposoby przedłużenia związków w jakie weszli lub będą wchodzić młodzi ludzie. Może obniży się wskaźnik rozwodów? Kto wie…
Wbrew pozorom nie jest to łatwy sposób, bo o przepraszaniu znalazłem coś takiego:
FRASZKA O NAJTRUDNIEJSZYM  SŁOWIE

Po długim grzebaniu w słownikach
i spraw przemyśleniu ogłaszam:
We wszystkich świata językach
najtrudniej powiedzieć: „przepraszam”

Pamiętajmy też i o tym przesłaniu: Zgoda buduje