Wreszcie ulga, nareszcie cisza, spokój

Z gości podobno cieszymy się przynajmniej dwa razy. Gdy ich witamy no i… gdy ich żegnamy. To obiegowe pojęcie wcale nie musi się sprawdzać w życiu, bo z tym bywa różnie. Faktem jest, że kierunek świątecznej migracji ludności zawsze przebiega w jedną stronę, z miasta na wieś, a sporadycznie tylko w drugą stronę. Niemal na wszystkich podwórkach wiejskich domostw widać w czasie świąt po kilka samochodów, a na parkingu przykościelnym (Rezurekcja, Pasterka) z roku na rok robi się coraz większy tłok. Widomy objaw polskiej biedy. Pogoda, przynajmniej w moim rejonie zrobiła psikusa przepowiadaczom, bo była bardziej łaskawa niż to przepowiadano.  Zapamiętałem taką rozmowę w Jedynce PR, w której redaktor prowadzący audycję przekornie droczył się z przepowiadaczem usiłując wymusić na nim przynajmniej obietnicę pogodnych świąt. Nie dał się zwieść i podtrzymywał złowrogie prognozy. Wtedy gospodarz audycji powiedział:
– A moja teściowa, to zawsze potrafi zapewnić pogodne święta...
– O tak, nie wątpię, wewnątrz można wszystko, ale na zewnątrz już nie. Będzie śnieg z deszczem, krupa itp.– odpowiedział rozmówca.

Inna wypowiedź jaką usłyszałem przed świętami i jest ze mną po dziś dzień pochodziła z SMS-a słuchacza, który napisał w temacie święta:
– Prawdziwe święta mają ci, którzy je przygotowują w domu, a ci, którzy tylko przyjeżdżają na gotowe, to mają tylko przerwę w pracy i oderwanie się od codziennych obowiązków, a nie święta…
Cytuję z pamięci, a więc może niezbyt precyzyjnie, ale taki był sens tej wypowiedzi. Chodzę z tym przez cały świąteczny czas i zastanawiam się na ile jest to prawdą. Bo chyba jest prawdą, nieprawdaż?

Gdyby jednak nie było tej około świątecznej migracji ludności, to matki i ojcowie nie mieliby szansy zobaczyć swoich dzieci, pobyć z wnukami i podtrzymywać nadwątloną oddaleniem więź międzypokoleniową, a wnuki? Pewnie nie miałyby szansy poznać i zaprzyjaźnić się z dziadkami. A słowa piosenki …U babci jest słodko, świat pachnie szarlotką… były by jednym z wielu tekstów nie przynoszących pozytywnych skojarzeń.
Wieczorem, w drugi dzień świąt, gdy miałem chwilę na to aby usiąść przed komputerem i odpowiedzieć na komentarze zamieszczone na blogu i fejsbuku napisałem:
Wesołego po świętach.
Odpocznijmy, nadwyżki zrzućmy i do sprawności wróćmy…
Moja znajoma odpisała:
A. J.- Święta, święta i po świętach 🙂 Jutro do pracy…
Ja – Wyjazdy, powroty… Nie żałuj, że coś się skończyło… Ciesz się, że to było…