Bić, czy nie bić – to odwieczne jest pytanie…

Bić, czy nie bić – to odwieczne jest pytanie…
Może warto wreszcie znaleźć własną odpowiedź na nie?
Rodzice, dzieci, a zwłaszcza nauczyciele zamarli słuchając udostępnionego w mediach, a pochodzących z podsłuchu odgłosów pochodzących z zajęć lekcyjnych z najmłodszymi z uczniów, bo tzw. zerówkowiczami. Nauczycielka też była młoda i widocznie dopiero poszukiwała skutecznych metod wychowawczych, a czyniła to na własna rękę, bez konsultacji z bardziej doświadczonymi nauczycielami, z kimś z nadzoru pedagogicznego z dyrekcji, czy wreszcie z rodzicami.    Afera, jakiej nie było od czasów, gdy nauczycielowi nałożono kosz na głowę i to sfilmowano. Wtedy byli to starsi uczniowie, ale oni też kiedyś musieli zacząć. A propos starszych… Tu też mamy rewelację po ujawnieniu treści regulaminu stosowanego w szkole o zaostrzonym rygorze, gdzie – o zgrozo – stosowano musztrę jakby żywcem wyjętą z regulaminu musztry żołnierza. Jak oni mogli!!! Toż to nie jest wychowanie, a tresura!!! – krzyczą z ekranów oburzeni fachowcy od wychowania…
Zrobiło się nieprzyjemnie i od razu zaczęliśmy szukać winnych tego stanu rzeczy.
– To wrzutka mająca odwrócić uwagę od ważnych spraw, którymi nie ma się kto zająć!! – krzyczą jedni, a inni – też nie od macochy, mają swoje odmienne zdanie:
– To wrzutka medialna mająca skupić ludzką złość na środowisku nauczycieli bezczelnie domagających się podwyżek!!!
Za co im płacić, skoro pracują najkrócej w Europie, mają trzy miesiące wakacji, a zobaczcie jak traktują nasze dzieci!!! Do tego jeszcze ta karta nauczyciela, której bronią jak niepodległości!!!

   Świadomie nie wyczerpuję całej gamy interpretacji, bo liczę na to, że w dyskusji zrobią to czytelnicy. Ja chcę zwrócić uwagę na to, że w tysiącach naszych szkół pracuje ponad 600 tysięcy nauczycieli i pokazane zdarzenia są jak pryszcz na zdrowym ciele całej oświaty. W badaniach statystycznych nawet nie dałoby się ich zakwalifikować, a zatem i poddać jakiemuś badaniu. Pośród milionów młodych ludzi, którzy w murach szkół spędzają znaczną część swego życia jest znacznie więcej wymykającej się spod nadzoru agresji i przemocy niż te pochodzące z drugiej strony katedry przypadki. Warto na chłodno przeczytać choćby ten materiał http://www.tvn24.pl/dyscyplina-w-szkole-ma-dluga-tradycje,523533,s.html aby zastanowić się jak to z nami bywało, jak jest teraz i pewnie będzie w przyszłości… Już wstęp do artykułu jest obiecujący…

– Przez te 2,5 tys. lat, z małymi wyjątkami, dzieci zawsze bito. Historia edukacji to historia fizycznej udręki uczniów ze strony nauczycieli, opowiada w rozmowie z tvn24.pl historyk edukacji. Wielu do dziś wspomina belfrów, którzy za dwóję czy brudne ręce wymierzali karę linijką i wskaźnikiem po dłoniach. O dyscyplinie śpiewał też jeden z bohaterów filmu „Pan Kleks w kosmosie” tak, że jak dziś się tego słucha, ciarki przechodzą po plecach.

   W czasach wszechobecnej poprawności politycznej, metody wychowawcze niektórych nauczycieli wciąż, a może znów budzą emocje. W ostatnich dniach media nagłośniły fakt, jak nauczycielka miała znęcać się, poniżać i karać dzieci (np. zaklejając im usta taśmą) w szkole podstawowej w niewielkiej miejscowości Szczodre na Dolnym Śląsku. W sieci zawrzało. Nie mniej emocjonalnie zareagowali internauci i niektórzy rodzice na procedury wejścia do klasy w legnickiej podstawówce, które określano mianem musztry, tresury…
   Gdy tak czytam, oglądam i słucham w zasadzie wszystkiego co dotyczy szkoły i popisów tej biednej nauczycielki, to pomyślałem, że warto popatrzeć i na te słodziutkie istotki, z którymi czasem trudno sobie poradzić.
...Tak, nie umiem sprawić, żeby mój syn przestał krzyczeć. Jestem niewydolna wychowawczo. Z tego, co widzę, to nie ja jedna. Jednakże ta sytuacja powtarza się u nas dość często. Powoduje moją frustrację. Zwykle jestem opanowana do granic możliwości, zaciskam zęby i przeczekuję. Czasem tylko mam ochotę uciec, gdzieś daleko i odpocząć w ciszy. Czasem mam ochotę złapać taśmę klejącą i zakleić buźkę, co tak wrzeszczy. Albo krzyczeć wraz z nim. Czasem mam wrażenie, że zamkną mnie w wariatkowie, bo dłużej nie wytrzymam tego wrzasku. Mięśnie karku mam ściśnięte w twarde supły – to wynik stresu…
Dalej jest jeszcze ciekawiej, a i dyskusja jest frapująca.
Tu jednak widać, że taśma klejąca stała się pomocą naukową i środkiem wychowawczym również w domach. Ba, nie tylko w domach, bo oto czytam o interwencji BOR wobec jakiegoś osobnika zakłócającego krzykami spotkanie z prezydentem Komorowskim w Rzeszowie i widzę, że metoda się upowszechnia… A z resztą przeczytajcie sami:
Fragment interwencji nagrał dziennikarz Radia Rzeszów. Na filmiku widać szarpaninę. W pewnym momencie ochrona wykonuje ruch przypominający zaklejanie ust krzyczącemu taśmą. – Nie było kneblowania – odpowiada Dariusz Aleksandrowicz. Dodaje też, że całe zajście w tej chwili drobiazgowo wyjaśnia rzeszowska policja. Nie było mowy o zaklejaniu ust taśmą, a to co widać na filmie to jedynie ręka funkcjonariusza – mówi rzecznik BOR.

Takie będą Rzeczypospolite, jakie młodzieży chowanie…
Właśnie – o chowaniu warto pogadać.
Chowanie, pochodzi od pojęcia chów, a ten za Wikipedią oznacza ni mniej, ni więcej tylko: … Chów – zapewnienie zwierzętom użytkowym i hodowlanym prawidłowych warunków bytowania i rozwoju, dzięki którym możliwy jest pełny rozwój pożądanych cech. Obejmuje czynności takie jak karmienie i pielęgnacja, związane z utrzymaniem zwierząt od czasu ich nabycia – zwykle młodych osobników – do czasu uzyskania przez nie oczekiwanych cech użytkowych…
Czy ta definicja nie odnosi się do chowu …wielu naszych pociech? Czy mało jest domów, w których dbamy tylko o to, aby zapewnić warunki, spełnić ostro stawiane przez małolatów żądania, byle był spokój, byle zamieść problem pod tzw. dywan albo obarczyć nim wszystkich wokół, bo to się samo rozwiąże jak dziecko wyrośnie, zmądrzeje, jak się ożeni – to się odmieni…

Jest o czym pogadać. Pewien pan w muszce, w kampanii prezydenckiej otacza się młodymi i postuluje mordowanie idiotów, do których błędnie zalicza wszystkich wyłączając tylko siebie… Inny pan z wąsikiem widzi w zadymiarzach i kibolach przejaw patriotyzmu i przygarnia ich w swoje szeregi. Warto zastanowić się nad tym skąd się biorą ci zbuntowani i gdzie przebywają poza czasem występów i występków w akompaniamencie huku petard, w dymach świec, kiedy wyrażają swoje święte oburzenie…