Szkło Kontaktowe – dla wielu jedyny kontakt ze światem polityki

Przy okazji obchodzonego wczoraj szumnie jubileuszu 10-lecia Szkła kontaktowego nachodziły mnie różne refleksje przemieszane z własnymi wspomnieniami. Audycja jakich wiele już pamiętam jeszcze dwa lata temu zajmowała mnie tak, jak cały program telewizyjny. Oglądam go „plecami” bo tak siedzę przy komputerze, a więc wizja w zasadzie dla mnie nie istnieje. Wystarczy fonia, a to co słyszę i tak zależy od upodobań mojej małżonki, która trzyma w ręku pilota. Gdy już obejrzy to, co ją szczególnie interesuje, to przełącza kanał odbioru na TVN 24, a tam co?   „Szkło kontaktowe” ze swoją hałaśliwą czołówką, która mnie irytuje od czasu jej wprowadzenia, tym bardziej że trzeba jej słuchać aż trzy razy w ciągu godziny. Wtedy już przechodzę do pokoju gdzie stoi telewizor, bo pokazują urywki filmów, gdzie nawet mimika, czy jakieś gesty mają znaczenie. Mam tylko problem z wyświetlanymi na pasku SMS-ami, bo z mojego fotela nie mogę ich odczytać. Przywykłem już, a nawet można powiedzieć, że polubiłem ten typ prezentacji newsów pochodzących z samych wyżyn naszego życia politycznego, czytaj piekiełka. Prezentowane wczoraj urywki wypowiedzi naszych polityków tylko umocniły mnie w tym przekonaniu, że dobrze się stało, że się tak stało. A jak się stawało?
W rodzinnych rozmowach tematyka Szkła Kontaktowego przewijała się już znacznie wcześniej, bo często zdarzało się słyszeć:
– A słyszałeś jak ten, czy tamten wypowiadał się o tym, czy owym?
– A w telefonach jak przyłożyli temu, czy owemu?
– A SMS-y to kawał dobrej satyry i warto je czytać…
Przypomniało mi się spotkanie ze szkolną koleżanką, która po paru latach niewidzenia się zapytała:
– A co u ciebie słychać?
– Nic szczególnie ciekawego się nie dzieje – odpowiedziałem, a gdybyś zechciała zajrzeć do mojego bloga, to dowiedziałbyś się sporo na ten temat.
– A o czym piszesz na tym blogu?
– O życiu, o szkole, o gospodarce i o polityce, bo tu tyle się dzieje…
– Nie mam czasu na blogi – odpowiedziała. Jak mnie interesuje coś z polityki,  to sobie włączam szkło kontaktowe i już wiem wszystko…

Przyznam, że jakoś dziwnie się poczułem. Dla mnie istniały magazyny informacyjne, różne debaty z udziałem polityków i ekspertów, wreszcie słowo pisane, a nie jakaś audycja telewizyjna, o charakterze satyrycznym w dodatku. Zacząłem jednak częściej włączać się w oglądanie szkiełka, aby uzyskać potwierdzenie dla swoich poglądów, czy zapatrywań.  Wczorajsze święto zespołu realizującego audycję poprzedziło wiele wypowiedzi jej autorów drukowanych w prasie i w mediach elektronicznych. Oto w wywiadzie przeprowadzonym z Grzegorzem Miecugowem czytamy m.in.: http://natemat.pl/131057,grzegorz-miecugow-juz-10-lat-ze-szklem-kontaktowym-nie-jestem-pokorny-nikt-mi-nie-mowi-co-nadawac Dziennikarz pyta G. Miecugowa:

– Czym jeszcze „Szkło” się zapisało?
– Jak powiem, że obnażyło politykę, to będzie oczywiście przesada, bo i bez naszego programu polityka obnaża się na każdym kroku i to sama, nieprzymuszona. Konflikt polityczny przestał być już konfliktem, a jawnym sporem, z którego dwie największe partie zrobiły sens istnienia. Dla bardzo wielu ludzi, ta nienawiść, chwycenie się za łby, jest strasznie trudne do obserwowania.  Obserwowanie tego w „Szkle kontaktowym” było dla bardzo wielu ludzi łatwiejsze do akceptacji. Lekki ton, uśmiech i mówienie „dajcie sobie spokój, na tym świat się nie kończy” stanowiło odtrutkę. W 2006, 2007, 2008 roku ludzi, którzy mówili „dobrze, że jesteście, bo ja już nie mogę oglądać telewizji. Jeżeli chcę dowiedzieć się, co się dzieje, to oglądam wasz program”.

O te wszystkie sprawy, które danego dnia wydają się być ważne, kłócą się adwersarze, a później wracają do domów tą samą taksówką. Są rozliczani przez swoich pryncypałów z tego, czy będą głośniej mówić. Z tego nic nie wynika, oprócz tego, że oglądający się denerwują, albo stresują. „Szkło kontaktowe” zostało tak pomyślane, aby to wszystko można było obrócić w żart. Najbardziej ze wszystkich poruszanych wczoraj wątków trafiła do mojej wyobraźni wypowiedź Wojciecha Młynarskiego, pisana wierszem oczywiście: http://www.tvn24.pl/wiadomosci-z-kraju,3/jubileuszowe-szklo-kontaktowe-10-lat-szkla-kontaktowego,508684.html

Aby nie zanudzać i nie silić się na własną interpretację tego, co poeta miał na myśli przytoczę tylko wstęp i zakończenie wiersza: Oto jak mistrz zaczynał:
Chociaż zaznacza się stan zdziczenia słownictwa i obyczaju,
Jest jedno miejsce co się nie zmienia w naszym nie całkiem normalnym kraju…
A tak zakończył:
O ważnych sprawach trzeba dowcipnie,
O śmiesznych sprawach trzeba poważnie,
I niech nam żyje codziennie nowe
I to by była życzeń tych puenta…
…Skromne, lecz ważne Szkło kontaktowe
Ostatni bastion inteligenta …

Cały środek polecam do osobistego odczytania.