Kwestia życzeń świątecznych

Kilka dni temu napotkałem na Fejsbuku udostępnionego przez kogoś tzw. mema mówiącego o tym, że nadszedł czas nieszczerych życzeń, spotkań z ludźmi których się nie znosi i coś tam jeszcze równie niemiłego. Początkowo spojrzałem na to bez emocji myśląc sobie: – Ot, mamy kogoś, kto nie lubi świąt, albo nie lubi, tak na bieżąco żyć w zgodzie z innymi i dlatego święta są dla niego dość męczące. No bo jak tu nagle zasiąść z wszystkimi do wigilijnego stołu, przełamywać się opłatkiem, składać sobie życzenia podczas gdy w sercu mrok, zadawnione żale, obraza?      Po jakimś czasie powróciłem do tego mema i dopisałem swój komentarz:
– Lepsze takie słowa niż żadne. Po chwili pojawiły się inne komentarze.
– Małgorzata: – Lecz nieszczere… Odpowiedziałem Małgorzacie: – Nawet gdy są nieszczere…
– Bogusław: – lepiej milczeć niż mówić kłamstwa !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
– Małgorzata : – otóż to 🙂
– Ja do Bogusława z użyciem znanej sentencji: – „Powiedz mi parę kłamstw, że jestem piękna, dobra, czuła – powiedz… a będę” –  Jolanta Rudolph
– Małgorzata: – no to nie dla mnie 🙂
– Beata: – Lepiej porozmawiać o pogodzie niż mówić te słowa nieszczerze i udawać
– Ja do Beaty: – Obie strony wiedząc że kłamią, starają się utrzymać w konwencji tego czasu. Co w tym złego?
– Beata: –  Jak lubi się fałsz i obłudę to nic , tylko żal 😦
– Dorota: – Milczenie jest złotem… Na tym rozmowa się urwała, lecz problem pozostał.  Nie poruszałem tak ważnego przed świętami tematu jak wzajemne wybaczenie sobie win i urazów bez przyczyny, gdyż uważam, że  dzięki czemu wszystkim byłoby raźniej i milej przeżyć ten czas. Kiedyś można było ten temat pominąć, gdyż niemal wszyscy chodzący do kościoła uczestniczyli w spowiedzi adwentowej, a więc przed tym aktem jednali się z domownikami i to realizowało się jakby z automatu. Teraz mamy już inne czasy, a udział praktykach religijnych stał się ważną linią podziału wnikającą nawet do wnętrza rodzin, no bo babcia tak, a wnuczęta nie, mama tak, a tata raczej nie… Jak zatem tak po świecku rozstrzygnąć ten dylemat? A może świętować bez pojednania i wybaczania sobie win? Ot taka sobie, chociaż trochę odmienna kolacja, trochę wolnego od szkoły i pracy, trochę bardziej uroczysty obiad, a ta cała tradycja to zawracanie głowy lub totalny obciach – jak mówią młodzi.
Zaglądnąłem do bloga Siostry Małgorzaty Chmielewskiej w poszukiwaniu nowych wpisów i natrafiłem na tekst o znamiennym tytule: Wilk z jagnięciem. Zapraszam do przeczytania:http://siostramalgorzata.chlebzycia.org/Blog/swietosc/wilk-z-jagnieciem
W treści znalazłem słowa, które mnie poruszyły i dlatego podzieliłem się nimi ze znajomymi na Fejsbuku i w innych miejscach. Oto one:
. ..Zostało jeszcze kilka dni do Bożego Narodzenia – Księcia Pokoju. Takie ćwiczenie: nikomu nie dokuczę, z nikogo nie zakpię, o nikim nie powiem źle. Wliczając w to polityków z obcej mi partii, nielubianego wujka i sąsiada, którego pies szczeka o świcie, ateistę i katolika. Oj, trzeba będzie zaciąć zęby, ale trening czyni mistrza. Na tych, co zło czynią spojrzę jak na ludzi potrzebujących Lekarza i Jego Miłosierdzia, jak na chorych braci i siostry. Tak, nawet na tych najbardziej okrutnych i zaślepionych. Zło nazwę złem, ale złoczyńcę ogarnę modlitwą. W końcu tylko przez kilka dni, więc wytrzymamy. U mnie ten fragment posiada jeszcze taki osobisty komentarz: – Ja już podjąłem to wyzwanie. Zachęcam do naśladownictwa.
Obserwując pojawiające się polubienia (lajki) myślę, że to wyjątkowe ćwiczenie spodobało się również innym ludziom.
Na wysyłanie życzeń pocztą jest już za późno, ale na otrzymywanie życzeń wcześniej wysłanych, to najlepsza pora. Ciągle jeszcze mamy dobry czas na składanie życzeń drogą elektroniczną. Dla zabieganych lub zapominalskich pozostaje ciągle jeszcze sprawne i szybkie urządzenie jakim jest telefon. Nawet gdy już rozpoczną się święta, to wciąż będzie dobra pora, a jeśli zrobimy to z wyczuwalną przez drugą stronę życzliwością i serdecznością to miejmy pewność, że będą przyjęte i ważne. Mój udział w tym wzajemnym potwierdzaniu bliskim ludziom faktu, że pamiętamy o nich, i że życzymy im tego co najlepsze, tego czego sami oczekujemy z racji tego wyjątkowego święta od losu, nie odbiega od przyjętego zwyczaju. Sekretarz rodziny od tych spraw, czyli żona, już dawno rozesłała kartki. Do nas też dotarły już chyba wszystkie wysłane pocztą. Napływają jeszcze życzenia wysłane z użyciem komputera.
W życzeniach składanych tradycyjnie na gotowych już kartkach świątecznych królują teksty życzeń z tradycyjnym już roszczeniowo – życzeniowym podejściem. Życzymy przecież sobie i innym, aby:
– Ktoś odsunął od nas kłopoty,
– dał zdrowie,
– zapewnił pomyślność w realizacji jakichś przedsięwzięć itd. itd.
Zamiast samemu zabrać się za budowanie swojej pomyślności przyjmujemy życzenia i życzymy innym, aby wszystko samo się im spełniło jakby to była oczywistość osiągana przez sam fakt, że te życzenia zostały sformułowane pod czyimś adresem, przez dobrze życzących im ludzi.
Działając w zgodzie z tym hasłem realizujmy więc swoją rolę w zapewnianiu pomyślnego procesu realizacji życzeń świątecznych. Będąc w gościach starajmy się być użytecznymi choćby w zabawianiu współbiesiadników, a goszcząc innych dbajmy nie tylko o zapełnianie ich talerzy i kielichów, ale również o interesującą rozmowę i dobry nastrój tak, aby te święta były wesołe, spokojne, radosne, ale również i zdrowe. Za realizację pozostałych życzeń zabierzmy się bez zwłoki. Mamy na to czas do następnych świąt.