Dziecko nasze, przyszłość nasza…

Mamy wiosnę. Kończy się kwiecień, a tuż po nim przyjdzie Maj, który obok wielu atrakcji z dziedziny budzenia się do nowego życia – o jakie dba sama przyroda, daje nam szansę na ponowne przemyślenie cudu naszych własnych narodzin. Służy temu obchodzony powszechnie  i z wielką atencją Dzień  Matki (26 maja). Zaraz potem, bo 1 czerwca będziemy świętować Dzień Dziecka, a 23 czerwca, mamy okazję przeżyć równie potrzebny  i ważny Dzień Ojca. Zauważmy, że w krótkim czasie będziemy we wzajemnych uściskach mamy-taty-dzieci. To słodkie obrazki, a życie? Pojęcie rodzina współczesna jest tworem coraz bardziej skomplikowanym i to zarówno po stronie rodziców, jak i ich dzieci. Ulegając własnemu wygodnictwu, a także wzorcom upowszechnianym w świecie wybieramy modele rodzin, jakie w ubiegłym stuleciu były nie do pomyślenia. Pojęcie rodziny wielopokoleniowej, otaczającej wspólną troską sprawy dziejące się w rodzinie, opiekującej się równie serdecznie narybkiem, jak i seniorami odeszły bezpowrotnie do historii. Zatomizowane i pozbawione więzi współczesne społeczeństwo ma sobie samodzielnie poradzić z własnymi problemami bytowymi. Dzieciństwo, szkoła, usamodzielnienie, to jeszcze rodzina, ale kariera, założenie własnej rodziny i zadbanie o jej potrzeby, to już my sami. W tym czasie musimy jeszcze zadbać o swoją samodzielną starość. Emeryturka z ZUS to jakieś 1/3 ostatnich zarobków – jeśli uda się nam żyć w kraju, gdzie system ubezpieczeń istnieje i w okresie naszej starości będzie jeszcze wypłacalny…
I nie ma że boli, że podejmiemy zbiorowe strajki i wymusimy podwyżki rent i emerytur. Sami będziemy wycierać kurze w przychodniach lekarskich, aby skorzystać z publicznej służby zdrowia. Sami będziemy kłaść się do szpitala i odbierać siebie po wyjściu z niego, aby umieścić się w pustym mieszkaniu. Dobrzy ludzie zrobią nam zakupy, ugotują, posprzątają, zmienią nam pieluchę itd…
Przyjdzie jednak czas na ostatnią fazę życia. Mieszkanie oddamy za dożywotnia rentę, o ile nas nie ubezwłasnowolnią liczne dzieci i byłe żony z poprzednich małżeństw. W szczęśliwym wariancie załatwią nam miejsce w domu opieki obciążając krewnych spłacaniem kosztów tego „pensjonatu”. Jeśli nie zechcą, to pozostaje gmina, która w skrajnych przypadkach może pokryć różnicę pomiędzy emeryturą, a kosztem pobytu. Jeśli się od tego wykręci, to…
Wróćmy do obrazka zarysowanego na wstępie. Z doświadczenia wiemy, że
Mamusie, które swoje święto przeżyły najwcześniej, mając w pamięci swoje uniesienia zaraz po tym wchodzą w czas zrewanżowania się własnym dzieciom, najlepiej przygotowując i biorąc czynny udział w ich święcie – wszak 1 czerwca mamy Dzień Dziecka. Wszelakiego dziecka, a nawet i starych koni. Nasze dzieci starały się być miłe dla rodziców w Dniu Matki więc mają teraz prawo oczekiwać rewanżu. Tatusiowie mający na względzie to, co będzie się działo w dniu 23 czerwca, czyli w Dniu Ojca muszą niejako wyprzedzająco zasłużyć sobie na podobne traktowanie przez żonę i dzieci. Oboje muszą jeszcze pamiętać o tym, że te przejawy życzliwości, przywiązania, a może nawet jeszcze bardziej gorących uczuć, to równocześnie poważna  inwestycja w III (obecnie) FILAR naszego systemu emerytalnego – czyli w dzieci. Oficjalny system emerytalny, który ostatnio chwieje się bardzo i nie wiadomo kiedy ostatecznie zbankrutuje, przy optymistycznym i łaskawym scenariuszu, poprzez ZUS będzie wypłacał im na starość głodowe emeryturki. Wtedy łaskawość naszych własnych dzieci może się przydać.
Przyjrzyjmy się propozycjom zgłoszonym ostatnio przez premiera, który zamachnął się na fundusze OFE leżące w Otwartych Funduszach Emerytalnych. Te drobne 160 mld złotych mają wrócić do właścicieli, aby zasilić ich fundusz składkowy w ZUS, albo zostaną przeniesione na Indywidualne Konta Emerytalne, ale za opłatą 15 proc.
Rząd chce upiec dwie pieczenie.
1. Ratować ZUS, do którego na skutek skrócenia wieku emerytalnego napływa coraz mniej składek, a z drugiej strony wypływa znacznie więcej emerytur, co rok dopłaca już ok. 50 mld zł z budżetu państwa.
2.Wzmocnić II teraz Filar Zabezpieczenia Emerytalnego i nauczyć społeczeństwo zasad samodzielnego zabezpieczania się na starość.
Pozostaje więc III Filar – tj. własne dzieci. Dawniej gdy istniały OFE to one stanowiły III filar

Nie wiem kto i dlaczego tak poukładał te terminy świąt, że przypadają na pierwszą połowę roku, kiedy wszyscy, starzy i młodzi wznosimy się w locie po szczęście. Może ktoś mi to podpowie w komentarzu?