Piekę ludziom chleby

Wiosna wypędziła mnie z domu do ogrodu, w którym trzeba było wykonać trochę nie cierpiących zwłoki prac. Ponieważ jednak w plecach łupie, w barku boli, a kark dziwnie ogranicza mi ruchy głową, zwłaszcza w lewą stronę, to postanowiłem skorzystać z pomocy znajomego …piekarza, który w dodatku piętnaście lat temu był moim uczniem. Piekarz w ogrodzie? Ano tak. Gdy się pracuje za pensję nieco tylko przekraczającą płacę minimalną, a ma się na utrzymaniu rodzinę, to trzeba dorobić chwytając się za to, co jest do zrobienia, prawda? Ja to dobrze rozumiem i zawsze z podziwem i uznaniem podchodzę do takich, którym się chce, i którzy w dodatku nie narzekają na los.

Pracowaliśmy więc pospołu, aby zdążyć przed porą jego powrotu do piekarni. Pracując w pocie czoła rozmawialiśmy przez cały czas o szkole, o nim, o mnie, no i o piekarstwie oczywiście. Był zaskoczony tym, że ja też jestem piekarzem. Wyjaśniłem, że był to mój pierwszy zawód nie tylko dlatego, że w wieku szkolnym pracowałem z rodzicami w ich piekarni, ale dlatego że jestem również technikiem technologiem piekarstwa.
– A pracował pan w piekarni – zapytał?
– Tak, pracowałem okresowo w piekarni rodziców, nawet jeszcze po wojsku, ale tak na serio, to pracowałem jeszcze w polskiej piekarni w Chicago – odpowiedziałem. Tam musiałem pokazać, że potrafię i dlatego dostałem tę pracę, niestety na krótko jak się okazało.
– To jak to się stało, że został pan nauczycielem, zapytał
– O proszę pana, to jest materiał na dłuższą opowieść – odpowiedziałem. Tak w skrócie mówiąc, to wielokrotnie zmieniałem pracę i wciąż musiałem na nowo uczyć się nowego zawodu, nowych układów, poznawać nowych ludzi. Gdy już wydawało się, że osiągnąłem jakąś względną stabilizację, to przychodziła jakaś reorganizacja, albo zatrudniali nowego szefa, a ten wprowadzał swoje porządki, albo byłem już tak wykończony, że zmieniałem pracę. Praca w szkole była moją szóstą pracą, a i tak przerwaną na pięć lat, w czasie których byłem na saksach, a po powrocie pracowałem w spółdzielni, gdyż w szkole nie było wolnych miejsc… No i jeszcze jedno. Cały czas musiałem się uczyć w sensie zdobywania uprawnień i kwalifikacji, a jednocześnie uczyłem się uczyć uczniów – dodałem.
-To nie miał pan łatwego życia – powiedział.
– Ano nie było łatwo, ale nie było też nudno, co muszą odczuwać ludzie zmuszeni robić całe życie to samo i jeszcze do tego wśród tych samych murów i w tym samym miejscu – zakończyłem tę kwestię.

Po powrocie do domu rozmyślałem nad tą naszą rozmową, gdyż uruchomiłem niechcący przeróżne wspomnienia dotyczące niemal całego życia. On pewnie też rozmyśla nad tym wszystkim co usłyszał i być może porównuje swój życiorys do mojego. Czy to jakoś wpłynie na jego decyzje? Być może? Ponieważ odnowiliśmy starą znajomość, to może się kiedyś dowiem o jakichś zmianach. Tak się jakoś złożyło, że w tym samym dniu usłyszałem w mojej Jedynce PR lansowaną w tym dniu „Piosenkę piekarza” Adama Krylika  https://www.youtube.com/watch?v=31RK8yBrc0Y
Pomyślałem, że to nie jest przypadek spotkać w tym samym dniu dwóch piekarzy, samemu też będąc piekarzem. Wsłuchałem się w słowa:
Piekę chleby ludziom na różne zmartwienia,
Na złe losu koleje z dodatkiem jęczmienia.
Piekę chleby ludziom na wszelkie bolączki,
Na sercowe zawody, choroby, gorączki…
Piekę chleby ludziom w domowym zaciszu,
Receptury z głowy, z rozmowy, przepisów nie spiszę.
Piekę ludziom chleby, dodam pszenicy i gryki,
Leczę skórę i kości, czarne myśli i złe nawyki.

Miłością jak chlebem nakarmiony możesz wrócić do sił i na drogę coś zabierzesz
Miłością jak ogniem zaszczepiony możesz zacząć od początku
I choć nie wierzysz w to, ja w ciebie wierzę…

Mnie urzeka ta piosenka. Nie wiem, czy autor słów jest piekarzem, ale doskonale ujął wszystkie aspekty pracy piekarza. On nie jest zwyczajnym mieszaczem mąki z wodą i innymi dodatkami, aby z tego uformować chleby i poddać je obróbce cieplnej. On tworzy dla nas żywność, w której znajdziemy – czasem nie w pełni świadomie – to wszystko o czym tak uroczo śpiewa pan Adam. Popatrzmy przy najbliższym śniadaniu na kromkę chleba i pomyślmy o tych, którzy stworzyli dla nas wciąż najlepsze i to od tysięcy lat jedzonko.
A tak przy okazji, to warto trzymać kciuki za sukces jeszcze jednego piekarza jakim jest Michał Kluska – uczestnik programu The Voice of Poland IV- https://www.youtube.com/watch?v=7Y4YlQM_ut4  – Artystów trzeba wspomagać – dopóki pieką chleb, a w przerwach śpiewają lub robią inne pożyteczne rzeczy.