Kto do kościoła chodzi sam sobie szkodzi?

Jeszcze pobrzmiewają w nas i obok nas tzw. Świąteczne klimaty.
Pomyślałem zatem, że wciąż jeszcze mamy dobry czas na poszerzenie tych klimatów o mało atrakcyjny, ale ważny wątek naszego życia, zwłaszcza rodzinnego. Warto go poszerzyć o problem miejsca naszych przodków przy świątecznym stole, w świątecznie przystrojonym mieszkaniu, pośród nas, ich ukochanych dzieci i wnuków.

Dlaczego podejmuję tak trudny temat?
Obejrzałem filmik z programu Po prostu realizowanego przez Tomasza Sekielskiego. Akurat w tym odcinku poruszany jest temat porzuconych, czy też podrzuconych do szpitali starych rodziców, czy dziadków. Warto posłuchać wypowiedzi personelu jak i samych podrzuconych, aby wyrobić sobie zdanie o przemilczanym problemie, który wcale do małych nie należy.
W czasie świątecznego weekendu na stronie Facebook pojawił się dość charakterystyczny demot. Sprawny rysownik przedstawił na nim parodię Okna życia, w którym próbuje się ulokować staruszek. Resztę można wyczytać z załączonego zdjęcia. Skopiowałem sobie ten żarcik i dopiero dzisiaj udostępniłem go moim facebookowym znajomym z własnym komentarzem: Prześmiewca nazwał tę scenkę z okresu przedświątecznego „Oknem życia”. Gdy się obejrzy ten materiał to przestaje być wesoło. 

Jak zawsze liczyłem na rozmowę, na próby oceny zjawiska i jakieś wnioski, a tymczasem jak zawsze nie doczekałem się niczego, co mogłoby świadczyć choćby o stosunku oglądających do przykrego w końcu losu ludzi starych. Pojawiło się wprawdzie kilka Lajków, ale one o niczym nie świadczą.
W czasie świąt, kiedy w kościele katolickim obchodzone jest Święto Rodziny usłyszałem  tekst czytania z Księgi Syracha. Słuchając pomyślałem o tym democie. Po powrocie do domu znalazłem ten tekst i skopiowałem go z myślą o wykorzystaniu go na blogu. Oto on:
(Syr 3,2-6.12-14) Pan uczcił ojca przez dzieci, a prawa matki nad synami utwierdził. Kto czci ojca, zyskuje odpuszczenie grzechów, a kto szanuje matkę, jakby skarby gromadził. Kto czci ojca, radość mieć będzie z dzieci, a w czasie modlitwy swej będzie wysłuchany. Kto szanuje ojca, długo żyć będzie, a kto posłuszny jest Panu, da wytchnienie swej matce: Synu, wspomagaj swego ojca w starości, nie zasmucaj go w jego życiu. A jeśliby nawet rozum stracił, miej wyrozumiałość, nie pogardzaj nim, choć jesteś w pełni sił. Miłosierdzie względem ojca nie pójdzie w zapomnienie, w miejsce grzechów zamieszka u ciebie.

Do mnie to przemawia. Uważam, że nie trzeba czytać Księgi Syracha, aby zrozumieć o czym tu się mówi. Wystarczy być czasem tam, gdzie takie treści są czytane i omawiane. Jeśli się jednak akurat na to nie trafi, to może warto w trudnych chwilach poszukać gdzieś w zakamarkach naszej pamięci tkwiący tam jeszcze, bo wkute kiedyś na blaszkę przykazanie z dekalogu: – Czwarte: Czcij ojca swego i matkę swoją.
Wiem też, że nie tylko kościół przypomina o zasadach życia społecznego i zwyczajnej przyzwoitości. Czynią to równie skutecznie instytucje wymiaru sprawiedliwości i tzw. opinia społeczna. Musimy też pamiętać o swoich dzieciach, które czerpiąc wiedzę i doświadczenie z naszego domu mogą nam kiedyś odpłacić tym samym.
W ostatnich dniach w blogosferze aż roi się od relacji z wizyt księży w naszych domach w ramach trwających wizyt duszpasterskich. Pod jednym z raczej nieprzyjaznych kościołowi tekstów znalazłem charakterystyczny dla dzisiejszych czasów komentarz: Kto do kościoła chodzi sam sobie szkodzi. Traci czas, pieniądze i życie wieczne.
Trudne są te sprawy i naprawdę trudno się w nich znaleźć i opowiedzieć po właściwej stronie, ale jak mawiał pewien sławny staruszek:
Jeśli nie wiesz jak się w jakiejś sytuacji zachować, to na wszelki wypadek zachowaj się przyzwoicie.
Tylko tyle i aż tyle.