Był przyzwoity

W niedzielę wróciłem z wesela. Jeszcze mam w pamięci przeżyte wraz z młodymi i ich gośćmi wspaniałe przyjęcie, zwłaszcza że właśnie „obrabiam” w komputerze zdjęcia zrobione podczas zaślubin i przyjęcia i mam to na świeżo przed oczami. Było pięknie i będziemy mieli z żoną co wspominać.  Życie jednak dostarcza różnych, nie tylko miłych wrażeń. Mieliśmy w planie udział w zaplanowanym na poniedziałek pogrzebie naszej pani i wychowawczyni z pierwszej klasy podstawówki. Pani, która w późniejszym, już dorosłym życiu sporo dla nas znaczyła. Do tej smutnej okazji doszła elektryzująca poranna wiadomość o śmierci Tadeusza Mazowieckiego. Odszedł w dniu swojego patronalnego święta i w przededniu Święta Zmarłych, co dodaje mu jakiegoś specjalnego wymiaru. Żydzi (przed związkami z którymi tak bardzo się bronił w przegranych na rzecz Wałęsy wyborami prezydenckimi, że aż przedstawił swój katolicki rodowód od czasów średniowiecza) wierzą, że:  Umrzeć we śnie – to pocałunek Pana Boga, a umrzeć w szabat – to wyróżnienie za zasługi dla Boga. Widocznie miał takie zasługi i teraz cała Polska będzie w modlitwach za zmarłych i w wypominkach oddawać hołd jego pamięci. Tak podszedł do sprawy ksiądz głoszący homilię na pogrzebie naszej pani nauczycielki wymieniając Jej znaczące dla oświaty i wychowania młodzieży zasługi, ale zastrzegając się, że my ludzie znamy tylko część zasług ludzi, którzy wyprzedzili nas w drodze na drugą stronę. Całość ich zasług zna tylko Pan Bóg i on ich oceni. Słysząc te słowa odnosiłem je tak do zmarłej nauczycielki jak i do Tadeusza Mazowieckiego, którego bardzo wielu ludzi docenia i stawia na piedestał, ale równie wielu kontestuje obwiniając przy okazji za wszelkie możliwe błędy ludzi, którzy przyszli po nim jak również za swoje przegrane zmagania z losem. Oglądając jak leci programy telewizyjne i słuchając w przerwach Jedynki PR miałem okazję sporo dzisiaj usłyszeć i zobaczyć. Odświeżyłem wspomnienia i umocniłem się w swoich sądach i osądach.
Moi znajomi z blogosfery również dali świadectwo zmarłemu premierowi. Oto np. Siostra Małgorzata żegnając tego wybitnego człowieka napisała:
…Był człowiekiem pokoju. Był człowiekiem przyzwoitym. Był człowiekiem modlitwy. Był odważny, bo bycie człowiekiem pokoju, człowiekiem przyzwoitym i człowiekiem modlitwy kosztowało w czasach komunizmu i kosztuje dzisiaj. Takiego znałam -Tadeusza Mazowieckiego.  Był z wąskiego, we współczesnych czasach, kręgu polityków, którzy Ewangelię starali się wcielić w życie osobiste i polityczne http://siostramalgorzata.blogspot.com/2013/10/tadeusz-mazowiecki-kwestia-samku.html

Uderzyło mnie coraz rzadziej używane w ocenie ludzi słowo PRZYZWOITY, powtarzane przez różnych polityków, ludzi kultury, a również niektórych duchownych dających świadectwo życia Tadeusza Mazowieckiego. Aż sprawdziłem w słowniku co też ono znaczy. Przeczytałem że: przyzwoity to:
1. «postępujący zgodnie z normami moralnymi i obyczajami; też: świadczący o takim postępowaniu »
2.«taki jak należy”.
Prawda jakie to proste. Sięgnąłem po Złote myśli odnoszące się do tego fenomenu i pozwolę sobie przytoczyć niektóre:
– Jeśli nie wiesz, jak należy się w jakiejś sytuacji zachować, na wszelki wypadek zachowuj się przyzwoicie. – Antoni Słonimski
– Wstyd jest jedną z oznak przyzwoitości człowieka. – Dorek
– Warto być uczciwym, choć nie zawsze się to opłaca. Opłaca się być nieuczciwym, ale nie warto. – Władysław Bartoszewski
– Warto być przyzwoitym. Autor jak wyżej
– Na pewno nie wszystko, co warto, to się opłaca, ale jeszcze pewniej […] nie wszystko, co się opłaca, to jest w życiu coś warte. – j.w.
– Kiedy przekraczamy granice przyzwoitości wobec drugiego człowieka? Ktoś bliski staje się daleki. Przyjaciel staje się wrogiem, a miłość zamienia się w nienawiść. Czy to schemat? – Magda M.
– W Świecie pełnym pokus, przyzwoitość jest cechą gatunków wymierających.- n.n.
– Nikt ci nie zabroni myśleć jak chcesz, ale postępować jak chcesz, nie zawsze można. Musisz się najpierw dobrze zastanowić, czy komuś nie zrobić tym krzywdy. Trzeba być przyzwoitym.”

Z dorobku działań na rzecz pokoju T. Mazowiecki zasłynął swoją misją na arenie międzynarodowej. Dzisiaj Bałkany tak wspominają tamten wyczyn:
…Przez trzy lata swojej misji Mazowiecki jako specjalny sprawozdawca ONZ ds. przestrzegania praw człowieka napisał 18 raportów, dokumentujących czystki etniczne i katastrofalną sytuację humanitarną; w ostatnim znalazły się zeznania świadków ocalałych z masakry w Srebrenicy, gdzie w lipcu 1995 roku siły Serbów bośniackich wymordowały ok. 8 tys. Bośniaków (Muzułmanów). Po tych zeznaniach w geście protestu wobec bezczynności państw członkowskich ONZ Mazowiecki złożył mandat. http://wiadomosci.onet.pl/swiat/balkanskie-media-o-smierci-tadeusza-mazowieckiego/v2n2e  

Właśnie tak trzeba było postąpić w imię przyzwoitości. Skoro nie chciano czytać jego raportów i nie reagowano na jawne ludobójstwo, to jedynie swoim ustąpieniem mógł potrząsnąć opinią międzynarodową, i to uczynił. Każdy może sam ocenić jak postępują inni politycy i co dla nich znaczy słowo PRZYZWOITOŚĆ.
Na koniec mojej opowieści przytoczę odkryty dzisiaj w Internecie Dekalog pięknoducha napisany przez T. Mazowieckiego przy udziale wnuczki. Warto się nad nim głębiej zastanowić i pomyśleć jak daleko odeszliśmy w polityce od Jego tez. Już wstęp do tego Dekalogu skłania do uważnego przeczytania

…Odszedł polityk, który współtworzył wolną Polskę. Dziś przypominamy jego zadziwiająco mało znany, pisany pół-żartem, lekko, ale i serio, szalenie celny Dekalog pięknoducha. http://www.polskamasens.pl/w-samo-poludnie/734/Nasz-Premier