My, demokraci…

Sporo dzieje się ostatnio na szczytach naszej władzy. Naczelny opozycjonista kraju, gdy tylko poczuł siłę społecznego poparcia wynoszącego na sam szczyt sondaży, to od razu podwoił wysiłki niezbędne do tego, aby nie tylko wygrać najbliższe batalie wyborcze, ale rządzić samodzielnie i niepodzielnie. Tylko taki układ sił go interesuje. Jest demokratą, tak jak i jego otoczenie. O demokracje walczył i do dzisiaj nie porzucił woli dalszej walki, bo uważa, że wciąż jest z kim i o co walczyć. Walka jaką niezmiennie już od lat prowadzi jest wciąż taka sama, tylko używa się coraz ostrzejszych metod służących osłabianiu przeciwnika. Przecież mamy demokrację. Wszystko zatem można mówić. Wszystkiemu można zaprzeczyć, wszelkie niecne zamiary można przeciwnikowi przypisać. Zawsze coś do przeciwnika przylgnie. To „coś” poszerzy strefę wpływów i poprawi wskaźniki poparcia.

Tuż pod bokiem, niby w sojuszu z naczelnym opozycjonistą wyrastają nowe podmioty stosujące takie same, bo sprawdzone przez pokolenia poprzedników i to w całym świecie metody walki. Stanowią póki co niby jeden front walki, ale to wcale nie oznacza, że po ewentualnym zwycięstwie nadal będą razem i razem podzielą tort. Tej okoliczności nie mogą pomijać stratedzy planujący każdy następny ruch, a nawet – jak to czyni dobry szachista – kilka ruchów do przodu.

Na dzisiejszym etapie walki wydaje się koniecznym przypomnienie dwóch sentencji tyczących demokracji. Są zupełnie odmienne w spojrzeniu na sprawę demokracji i tak różne, jak różne były obozy, z których pochodzą autorzy tych sentencji. Odmienność ta nie oznacza jednak, że nie ma w nich dość złowrogo wyglądającej ( dla nas wszystkich) prognozy. Oto one:
– Stwierdzono, że demokracja jest najgorszą formą rządów, jeśli nie liczyć wszystkich innych form, których próbowano od czasu do czasu. W. Churchill
– Na to, by w danym kraju zapanował socjalizm, wystarczy wprowadzić w nim demokrację. Karol Marks
Pytanie, dość retoryczne tym razem, brzmi następująco:
– Czy to, co nam proponuje Naczelny Opozycjonista Kraju, Oburzeni, Przewodniczący Duda i wielu, wielu innych, to nie jest właśnie socjalizm?