Żyj chwilą…

Mamy za sobą szaloną noc oczekiwań na nadejście i powitanie tego, który zastąpi odchodzącego staruszka . Odchodzący Rok był mocno poturbowany przez los(?) czy przez nas, ludzi? Sporo musiał przeżyć biedak, bo to wojny, niepokoje społeczne, rozlewające się po całym świecie widmo kryzysu, a w związku z tym konieczność wysłuchania wielu utyskiwań, połajanek i wszelkich wrogich gestów. Jakby tego było mało, to w końcówce miał przecież przynieść przepowiadany przez Majów koniec świata. Dobrze więc że odszedł.

Nowego roku oczekujemy – jak to zawsze bywa wobec nowych znajomych – z pewnym zaciekawieniem, ale i z niepokojem. Tyle już naobiecywali nam politycy, że wielu uwierzyło w szybką odmianę swojego losu. Wkrótce PiS zgłosi wotum nieufności dla rządu i zacznie się realizować nasz sen o lepszym i bogatszym życiu. Temu rządowi opozycja powiedziała już dosyć! Teraz to oni dadzą nam innych rzadzicieli i nowe nadzieje. Spośród swoich najwierniejszych.
Chcecie to wierzcie,
chcecie nie wierzcie,lecz ja ich kocham,
kocham i już… śpiewano w starej piosence i wielu znających stare piosenki nadal będzie ją śpiewać w tym roku. Na przemian z innymi, w których występują już znane powszechnie słowa typu:
Ojczyznę wolną racz nam wrócić Panie albo:

Póki Polska żyje w nas,
póty nie zginie.
Orzeł biały jeszcze raz
skrzydła rozwinie…

Może też znajdzie się miejsce na Pietrzakowe: „Żeby Polska była Polską?

Piosenka to broń. Po to łączy słowo z dźwiękiem kompozytor i ten drugi…abyśmy mieli łatwiej walczyć, znosić razy i urazy oraz szerzyć nadzieję.
Jak będzie? Nikt nie wie. Nie ma nic trudniejszego niż przewidywanie przyszłości – powiedział ktoś mądry i miał rację

Ja jestem z tych wątpiących w rewolucyjne zmiany. Nie znoszę żadnych gwałtowników, którzy chcą zmieniać świat i odrzucają wszelkie porady typu: Najpierw zmień siebie.
Kto chce rządzić ludźmi ten nie powinien ich gnać przed sobą batem, lecz sprawić aby sami podążali za nim – powiedział kiedyś Monteskiusz, a przecież mimo, że miał rację, to jego myśl jest powtarzana jedynie przez młodych i gniewnych, zwłaszcza na etapie buntu z zastanym i walki o swoją wizję świata. Tak się jednak jakoś składa, że już po zdobyciu władzy, wszyscy zapominają o wzniosłych hasłach i na poziomie firmy zatrudniają swoich, a nie tych najlepszych z konkursu. Gdy już zdobędą stanowisko, to zaczynają często od wykoszenia wszystkich potencjalnych konkurentów do tronu. No i rządzą przy pomocy strachu. Wystarczy paru kablujących, o jakich nie trudno w spanikowanych zespołach ludzkich, no i sprawdzona odzywka typu: – Jak się nie podoba, to droga wolna, Za bramą czeka tłum bezrobotnych, którzy przyjmą pracę z pocałowaniem ręki i za minimalną płacę.
– Czy wszędzie tak jest?
Nie, nie wszędzie. Tylko w świecie pracy, w polityce na najwyższym szczeblu jak i na dole drabiny władzy społecznej, czyli w samorządach.
– Czy to Polska specyfika?
Nie, to jest prawda uniwersalna i występuje z większym, czy mniejszym nasileniem wszędzie, w całym świecie.
– Kto ma lepiej niż ci, którzy założyli rodziny, wzięli kredyt hipoteczny i teraz zabijają się o przetrwanie w tym zdziczałym świecie kapitalizmu socjalistycznego?
Ano jedynie ci, co już odeszli z rynku pracy. Nie mają już bata nad sobą i mogą się wymądrzać tak, jak ja to czynię. Tylko że oni również nie są wolni od trosk i niepokojów. Już może nie o swoje jutro, chociaż ono jest coraz bardziej zagrożone chorobami i niedołężnością, ale o jutro swoich dzieci i wnuków, którym się nie wiedzie tak jak marzą i trzeba im pomóc.
Myślę, że do nas, ludzi starszych bardziej dobitnie dociera motto zamieszczone na wstępie:

Wczoraj do nas nie należy
Jutro jest niepewne…
Tylko DZIŚ jest nasze

Nie oczekujmy więc od życia zbyt wiele, żyjmy na miarę naszych możliwości i nie traćmy z pola widzenia spraw naprawdę ważnych. Reszta to marność, nad marnościami.

Oby rok następny nie był gorszy od poprzedniego, prawda?