Bluzgam, bo lubię

Wieczorem 16 grudnia usłyszałem w oglądanym programie telewizyjnym informację o obchodzonym od niedawna w Polsce Dniu bez Przekleństw. Podszedłem do komputera, aby sprawdzić tę informację i zajrzałem do pierwszego z oferowanych pod tym hasłem artykułów. Oto co przeczytałem: 17 grudnia przypada Dzień bez Przekleństw. W Polsce jest to dość młode święto, bo obchodzone zaledwie od kilku lat. Ideą projektu jest zwrócenie naszej uwagi na niecne słówka, które wypowiadamy często i ochoczo. Jednak wbrew pozorom większość językoznawców ma negatywny stosunek do tego typu inicjatyw. Zdaniem prof. Jerzego Bralczyka ustanawianie święta jest w gruncie rzeczy usprawiedliwieniem używania wulgaryzmów w pozostałe dni roku. http://www.mojeopinie.pl/dzien_bez_przeklenstw_czyli_nie_uzywajmy_wulgaryzmow,3,1229469307 

W tym czasie jeden z moich młodych znajomych wrzucił do sieci informację:
– no i w pizdu….
Ktoś kliknął „lajka”, a jeszcze ktoś inny z jego znajomych dopisał:
– cały ten plan też w pizdu…
Postanowiłem włączyć się do rozmowy wpisem:
– dzisiaj tj. 17 grudnia mamy Polski Dzień bez Przekleństw...
– to nie jest przekleństwo haha – dopisał autor
– Chyba że tak…- odpowiedziałem.
Cała ta rozmowa dokonała się tuż przed północą i na tym wygasła.              W innym czasie młoda dziewczyna wrzuciła w sieć informację typu:
– Nie ma co na sile komuś w dupę wchodzić i na sile dobrze robić! Amen. 
Tu też postanowiłem się włączyć dopisując myśl własną…
-Trochę wazeliny i będzie łatwiej Małgosiu. Nic na siłę, bo to może boleć…
–  Hahahaha. Od razu poprawił mi pan humor – odpowiedziała moja rozmówczyni.
|-No i o to chodzi…- dopisałem kończąc ten wątek jej rozmowy ze światem.
    Nie będę cytował innych kwiatuszków z tej łączki, gdyż chyba wszyscy wiemy jak brzmią „Polaków rozmowy” prowadzone na przykład w autobusach, którymi dojeżdża do szkół nasza młodzież, czy też w innych sytuacjach, jak dla przykładu imprezy towarzyskie, czy sportowe. Nie wszyscy liczą się z tym, że ktoś słyszy te bluzgi i wypadałoby się jakoś ograniczyć. Niektórzy pewnie potrafią powściągać swoje emocje i przyjmują przyzwoitą poprawność, albo przechodzą na priv gdzie już mogą się swobodnie wypowiadać.
Jak wszędzie tak i tu nie wolno generalizować. Niektórzy z obrońców „wolności słowa” będą oburzać się na krytykę wulgaryzmów i piętnowania ich sposobu wyrażania się, który jest przecież powszednim językiem większości ludzi. Co to komu przeszkadza jeśli w swoim gronie rozmawiają również swoim językiem. To jest tak samo przydatny język jak każda gwara, czy slang stosowany w jakiejś grupie społecznej.

„Niektóry muszą się wyrażać, aby wyrazić to, co myślą”- powiada autor zgrabnej sentencji i ma rację. Jeśli kogoś to razi, to jego problem, prawda? Cytowany wyżej artykuł kończy się wypowiedzią tej treści:
…Dlatego pomysł wprowadzenia Dnia bez Przekleństw, jest mówiąc eufemistycznie niepoważny. Jeden dzień niczego nie zmieni, a tym bardziej niczego nie uświadomi. Problemem kultury słownej młodych ludzi jest najbliższe otoczenie, a więc rodzina i szkoła. Jeżeli w domu padają tylko i wyłącznie epitety, to wówczas szkoła staje się ostatnim bastionem polszczyzny. I tutaj pojawia się kolejna pułapka. Kluczem do niej są lektury. Można oczywiście wszystko zrzucić na Internet i czasy, w jakich żyjemy, a więc tzw. kulturę obrazka. Jest to bardzo powszechna i powtarzana jak mantra wymówka. Bo łatwiej zrzucić winę na młodzież, niż posypać głowę popiołem.
To jest chyba dobry komentarz do problemu o jakim mówimy, prawda?

   Zamieściłem dzisiaj rano na swoim profilu w Fb zdjęcie nawiązujące do obchodzonego dzisiaj dnia z dopiskiem stanowiącym pytanie:
– Czy mamy problem w ograniczaniu ilości i łagodzeniu ostrości bluzgów?
Nie doczekałem się jak dotąd żadnego komentarza, Jeśli się pojawią, to nie omieszkam poinformować o tym w komentarzach do tej opowieści