Czy nasi wybrańcy otrzeźwieją?

Wydarzenia kilku ostatnich dni dostarczyły nam wszystkim sporo materiału do przemyśleń. Zwłaszcza ludziom zaangażowanym bezpośrednio w uprawianie lub jedynie komentowanie polityki. Pierwsza istotna sprawa to wybory na kluczowe miejsca w partiach, czy innych organizacjach.    Mogliśmy w tym czasie obserwować relacje z wyborów prezydenckich w USA i w Chinach, dwóch potężnych państwach o zupełnie odmiennych systemach politycznych, a zatem i o różnej dostępności do prawdy o prawdziwym ich przebiegu. Interesująca dla nas zwłaszcza była kampania wyborcza w USA, jako że z demokratycznych wzorców i technologii uprawiania inżynierii wyborczej w tym państwie chętnie korzystamy. Główne partie tam właśnie wysyłały po naukę swoich najlepszych spin doktorów i sporo ich doświadczeń przeniesiono na nasz grunt. Raczej nigdy nie dowiemy się, które z tych doświadczeń najbardziej przypadły do gustu naszym kluczowym politykom, ale na pewno jeszcze sporo pozostało do wdrożenia, zwłaszcza w zakresie tzw. kultury politycznej. W tym obszarze najważniejsza wydaje mi się sprawa traktowanie kontrkandydata w wyborach jako przeciwnika politycznego, a nie wroga, którego trzeba pognębić, zmiażdżyć, zabić i zakopać, jak to ogłosił w czasie marszu 11 listopada młody i gniewny ”patriota i prawdziwy Polak”.
Amerykańscy konkurenci do urzędu prezydenta spotykali się z wyborcami i zachowywali się jak cywilizowani ludzie, a spotkaniom towarzyszyła atmosfera dobrej zabawy, istnego show, a nie spotkania Ku Klux Klanu, po którym z pochodniami, w maskach prawdziwych Polaków i patriotów wypadało iść, aby siać strach i wielkie obawy o przyszłość nie tylko w szeregach inaczej myślących przeciwników, ale i wśród niezdecydowanych i niezaangażowanych. Tam i tu uprawiano czarny PR (potocznie zwany pijarem) i podejmowano twardą walkę o głosy, ale gdy walka się skończyła, to główni aktorzy wyborów zdobyli się na to, aby złożyć przeciwnikowi gratulacje i podziękować za twórczy wkład w tworzenie wspólnego już programu działań dla dobra wyborców. A nasi politycy? Pamiętamy jak wyglądały konferencje w sztabach wyborczych po ogłoszeniu wstępnych wyników wyborów prezydenckich? A jak wyglądały następne dni, aż po dzień dzisiejszy? Jeden z odległych już przegrywających nie chciał przeciwnikowi nie tylko ręki, ale nawet nogi podać. Inny oświadczył buńczucznie: „Być zwyciężonym i nie ulec – to zwycięstwo. Zwyciężyć i spocząć na laurach to klęska”. Już wtedy wezwał swoich wyznawców do nieustannej walki i walczy ze wszystkimi, w tym i z legalnie wybranymi przedstawicielami najwyższych władz, do których przynależał, do których wtedy pretendował i nadal pretenduje. Ot i cała mentalność naszego obozu politycznego.

Ostatnie wydarzenia w PSL również pokazują jak bardzo nie potrafimy przegrywać. Nienaruszalny i pewny siebie prezes po przegranej batalii wyborczej obraził się na demokracje. Zabiera swoje zabawki, aby odejść z kluczowych stanowisk mimo, że jego następca aż płaszczy się, aby osłodzić przegranemu tę niewątpliwie gorzką pigułę. Odejdzie, bo uparty jak na chłopa przystało i śmiem wątpić, czy będzie dobrze życzył swojemu następcy, jak i organizacji, której przewodził przez tyle lat.

Wydarzenie nazywane w mediach udaremnieniem napadu na Sejm mocno wstrząsnęło naszą sceną polityczną. Nagle ci ludzie zdali sobie sprawę, że nie tylko budynek sejmu, ale i wiele przyległych obiektów mogło wylecieć w powietrze wraz z nimi zajadłymi przeciwnikami, czy wrogami, niech każdy sam osądzi. Komu wtedy mogły by się przydać te wszystkie ich dęte problemy?

Gdy ogłoszono wyniki wyborów w PSL i działacze tej zasłużonej partii klasowej ogłaszali wszem i wobec jaka to wzorcowa demokracja panuje w ich partii media pokazywały relacje ze spotkania Jarosława Kaczyńskiego w wyborcami w Legnicy. Ważnym elementem jego wystąpienia była informacja o tym, że …”Społeczeństwo dojrzało już do tego, aby żądać zmian…

Pomyślałem, że stracił okazję, aby powiedzieć (… ) dlatego wzywam liderów konkurujących ze mną partii politycznych do tego, abyśmy wspólnie ustąpili ze swoich stanowisk i dali szanse naszym następcom na wyciszenie atmosfery wokół problemów kluczowych dla naszego bytu państwowego, na stworzenie wspólnego, ogólnonarodowego programu rozwoju naszej kochanej Ojczyzny Polski!!!

Spodziewam się, że po takim wystąpieniu, a zwłaszcza po realizacji tej idei wszyscy czający się po kątach potencjalni zamachowcy straciliby motywacje do swoich knowań.

Pytam więc: Czy nasi wybrańcy wreszcie otrzeźwieją???