Mamy problem z uznaniem autorytetów?

Po napisaniu poprzedniego tekstu, od paru już dni chodzę zadumany wokół poruszanych tematów czekając na kolejne komentarze. Niestety. Może temat zbyt drażliwy i mało nośny, albo moje widzenie świata tak znacznie odbiega od przyjętych i utrwalonych standardów, że tylko przez grzeczność nie zostałem złajany? Nie wiem i nie dowiem się tego.
Zauważyłem, że ktoś zareklamował na Facebooku artykuł bazujący na materiale  „Gazety Polskiej”: http://www.wiadomosci24.pl/artykul/ks_isakowicz_zaleski_dobrze_sie_stalo_ze_holland_nie_226515.html

Ponieważ już sam tytuł stojący w ostrej opozycji do tego wszystkiego, z czym spotykaliśmy się w telewizji i w prasie w okresie rozstrzygania komu zostanie przyznana najwyższa nagroda świata filmu rozbudza zaciekawienie, więc zajrzałem i czytam:
„Ksiądz Isakowicz-Zaleski…  uważa, że dobrze się stało, iż „W ciemności” nie otrzymało Oscara: „Gdyby jej słaby artystycznie film zdobył jakimś cudem tę nagrodę, zostałaby ona przez „Gazetę Wyborczą” wylansowana na tzw. autorytet moralny” – pisze w swoim felietonie zamieszczonym przez „Gazetę Polską”. Kapłan uważa, że Holland na to nie zasługuje z wielu powodów. Isakowicz-Zaleski przypomina tutaj, że autorka „W ciemności” podczas dyskusji o „Pasji” Mela Gibsona nazwała Chrystusa „krwawym pulpetem”. Ponadto wzięła udział w nagonce na pomnik ku czci Polaków pomordowanych przez UPA, który miał stanąć w Warszawie…”
Przeczytałem artykuł i kilka komentarzy za i przeciw tej karkołomnej argumentacji i nie chcę tam więcej zaglądać. Z góry wiem jak ostre będą oceny i wzajemne ataki anonimowych na ogół dyskutantów. Za dużo przeczytałem ostatnio na temat Lecha Wałęsy, któremu po raz któryś z kolei wywleka się z zamierzchłej przeszłości czyny mające ostatecznie zrzucić go z piedestału dokonań dla wolnej Polski. Wcześniej mieliśmy podobną łaźnię urządzoną Władysławowi Bartoszewskiemu z okazji przypomnienia jego zasług dla Polski, co było związane z jego 90-tą rocznicą urodzin. Jeszcze wcześniej mieliśmy pogrzeb Wisławy Szymborskiej, doskonałą okazję aby unurzać Ją w pomówieniach i zastrzeżeniach dla Jej sposobu życia, przez obrońców wartości oczywiście. Ten sam los spotkał wcześniej Czesława Miłosza, Władysława Broniewskiego… wystarczy?
Zawsze uważałem, że człowiek obdarzony przez Boga talentem – obojętnie w jakiej dziedzinie, daje światu coś, bez czego nasze życie byłoby uboższe. Skoro ten utalentowany człowiek osiąga sukces to oznacza, że również ciężko na to pracował. Czy wobec tego nie zasługuje na uznanie za same swoje osiągnięcia? Trzeba koniecznie brać pod wagę to jak żył, co mówił, ile palił i pił i po której stronie opowiedział się w jakimś momencie życia? Czy był wreszcie autorytetem moralnym?
Wiem, że siły szykujące się do przejęcia władzy w Polsce budują sobie nowy mit założycielski. Aby zrealizować swoje plany próbują  zrzucić z cokołów pomniki obecnych autorytetów, aby zastąpić je nowymi, najlepiej swoimi „bohaterami”. Czy jednak mogą spokojnie robić spustoszenie w świadomości większości chyba ludzi, dla których choćby tylko wymienieni tu ludzie są i pozostaną autorytetami? Będą mieć na to społeczne przyzwolenie?

   

Reklama