Mój, nasz, wasz, ich PIERWSZY BAL

ZSE Staszów 2014 rok
Młodzież, która już rozpoczęła bale studniówkowe nie zna Kaliny Jędrusik ani śpiewanej przez nią piosenki „Mój pierwszy bal”. Przypomnę więc pierwszą zwrotkę i refren. To wystarczy nam do wprowadzenia się w atmosferę naszego pierwszego balu:

Mój pierwszy bal
Ze szkolnego mundurka, z pokoiku na piętrze,
z fotografii z warkoczem, ze spacerów na wietrze,
coraz mniej dziś pamiętam, coraz rzadziej się śmieję,
pozostało mi jedno wspomnienie:

Mój pierwszy bal, te walczyki leciutkie jak świerszcze,
pierwszy bal, czyjeś oczy wesołe, na szczęście.
Pierwszy bal. Bal z myszką, bal z łezką, bal za mgłą,
i walczyki co jeszcze się śnią…Mój pierwszy bal,
sentymentalny bal,
troszeczkę żal,
mój pierwszy, jedyny bal.

Ja, taki bal przeżyłem w 1967 r w Bydgoszczy
… ze szkolnego mundurka, z fotografii z warkoczem, ze spacerów na wietrze…
Odżywają wspomnienia tamtych dni i do dzisiaj pamiętam spacer na wietrze, gdy nad ranem odprowadzaliśmy pieszo koleżanki do ich domów, a później wracaliśmy do internatu gdzie mieszkałem. Ileż planów snuł wtedy człowiek?

Chłopcy, tak jak i dzisiaj w ciemnych garniturach, ale dziewczyny już obowiązkowo w granatowych spódniczkach i białych bluzeczkach, do których przyszyte były tarcze szkolne, mimo  że był to nasz bal maturalny. Na zdjęciu można również zobaczyć stół i to co na nim postawiono. Czy to jest w czymkolwiek podobne do obrazu dzisiejszych studniówek? Moja studniówka była zorganizowana w szkole, a za salę balową służyła nam przystrojona własnym sumptem stołówka.

   Od 1989 r pracuję już na stałe w szkołach średnich i przez te minione lata byłem zawsze zapraszany wraz z żoną na bale studniówkowe. Organizowano je głównie w szkole, a później gdy powstały większe lokale gastronomiczne i domy weselne ich miejscem stawały się już wyłącznie wynajęte na tę szczególna noc lokale. Na większości studniówek byłem obecny nie tylko z obowiązku, ale przede wszystkim dla przyjemności jaką dawała świetna zabawa i szczególna opieka jaką otaczali nas rodzice i uczniowie. Zawsze po studniówce otrzymywaliśmy gratis piękne profesjonalne zdjęcia wykonywane przez wynajętego fotografa. Mam sporo takich zdjęć w swoim albumie. Łza się w oku kreci gdy spojrzę czasem na młodego jeszcze faceta, który tańczył głównie z moją żoną, a czasem również z koleżankami i… uczennicami.
Zawsze jednak szczególne wrażenie wywierały na mnie studniówkowe odkrycia jak nagle dorosłe i piękne stawały się nasze dziewczyny w balowych fryzurach i pięknych sukniach. Zaskakiwał nas efekt przeobrażenia się kopciuszków szkolnych, ubranych na co dzień w dżinsy i jakąś bluzeczkę w damy. Niczym piękne motyle, które właśnie opuściły przyciasne koszulki poczwarek. Chłopcy ubrawszy garnitury już nie czuli się już tak swobodnie. Jakoś uwierały ich te stroje, a krawaty też nie chciały pozostawać tam gdzie je zawiązano. Ręce same wędrowały tam gdzie ich miejsce
…Mam ręce w kieszeniach, a kieszenie jak ocean…śpiewano
Mnie to zawsze raziło, ale rozumiałem, jak trudno jest im przywyknąć do nowej roli. Do tego jeszcze trzeba tańczyć w blasku kryształowych żyrandoli, a to nie oznacza zwyczajnych młodzieżowych podrygiwań lecz również te… walczyki leciutkie jak świerszcze…

   Dzisiejsze bale są stanowczo odmienne od naszych, bo odbywają się w luksusowych warunkach jakie stworzono w wynajmowanych za duże pieniądze lokalach. Bale studniówkowe licząc koszt wstępu i inne wydatki m. in. na kreacje, fryzjera, kosmetyczkę, solarium itd. to dzisiaj bywa suma ok. 1000 zł. Czy każdego na to stać? Czy rodzice mieliby siłę odmówić swojemu dziecku udziału w takiej imprezie ze względów finansowych? Zapytałem dzisiaj o to uczniów dwóch klas maturalnych, z dwóch szkół, do których mam zaproszenia na studniówkę. Odpowiedzi były jednoznaczne. NIE!. Rodzice nie odmówią, bo doceniają tradycję i znaczenie tego balu w życiu młodych ludzi. Nie odmówią, bo sami z łezką w oku wspominają swoje studniówki i chcą zapewnić takie same wspomnienia swoim pociechom. Oto kilka charakterystycznych wypowiedzi:

– Ola – Osobiście uważam, że bal studniówkowy jest jednym z najważniejszych balów w życiu i powinien zostać tak zorganizowany, by każdy wspominał o nim przez długie, długie lata … Myślę, że studniówka na szkolnym parkiecie to bardzo dobry pomysł … ale koszty są trochę za wysokie i myślę, że są osoby, dla których te ponad 400 zł to dużo … Ponadto uważam, że dla każdego udana studniówka to coś innego … Ja np. bardzo dużą uwagę skupię na stroju, fryzurze i makijażu (ale to chyba tak, jak każda kobieta ;]) ważne też jest towarzystwo …Moi rodzice osobiście są „za”, ale też troszkę nie podobała im się cena imprezy …
– Kasia: Mnie oczywiście odpowiada zarówno styl jak i forma studniówkowych balów .Niezwykłe rozpoczęcie gwarantuje nam Polonez tańczony przez pary, a o północy moc uśmiechów na twarzy daje nam tańczony tak zwany „tupany”. Młodzież ma okazje tutaj także ukazania swych pomysłów i twórczości artystycznej. Wprawdzie cała kwota wydana na tą jedyna imprezę dla nas jest jak dla mnie troszkę wygórowana. Zapewne patrząc na dzisiejsze realia nie każdego stać żeby wydać tyle pieniędzy na sama studniówkę, a trzeba jeszcze kupić strój i wiele innych rzeczy w moim otoczeniu spotkałam sie nawet z opinią że tyle pieniędzy to za dużo bo to jest tylko zabawa na jedna noc i tyle, a pieniądze wydawane są i to całkiem spore sumy. Osobiście uważam że aby studniówka sie udała wystarczy trochę optymizmu i po prostu dobrze sie bawić. Nie myślę w tym dniu o problemach nie potrzebnych sprawach bo to w końcu jeden wyjątkowy dzień i może nawet nie powtarzalny. Jak wiadomo każdy rodzic ma swoje zdanie co do takich balów. Moja mama zawsze mi przypomina jak to było kiedyś jak wyglądały bale maturalne. Uczniowie nie musieli sie wyróżniać porównywać, która z dziewczyn ma ładniejsza sukienkę fryzurę czy coś w tym stylu. Nie, wtedy dziewczyny miały czarne lub granatowe sukienki, białe bluzeczki i niczym się nie wyróżniała żadna z nich. Oczywiście polonez był i nadal pozostał tradycją studniówek. Moim zdaniem studniówka to przepiękny bal przed maturą i powinniśmy go wyjątkowo przeżyć, ale oczywiście bez jakiejś tam „wielkiej pompy”, jak to niektórzy uważają.
– Jola: Moja mama uważa ,że studniówka to najpiękniejsza impreza i jedyna taka w życiu więc powinno się na nią pójść. Faktem jest to że trochę ta impreza kosztuje… Wiadomo sukienka, buty, fryzjer i takie tam pierdoły ale warto bo są potem miłe wspomnienia. Ja również tak uważam. Najpiękniejsze w tym wszystkim są przygotowania do tej wspaniałej imprezy. Każdy kto idzie na studniówkę myśli że dobrze się wybawi i zapamięta ją mile na całe życie po to aby w przyszłości mieć co opowiadać wnukom ….Na pewno każda dziewczyna i każdy chłopak marzy żeby przeżyć taka imprezę chociaż zdarzają sie  tacy, którzy nie idą, ale myślę, że jest to z powodu barku pieniędzy – to przykre, ale niestety tak też się zdarza więc ja jestem jak najbardziej za studniówkami. Moim marzeniem na mojej studniówce jest zatańczyć poloneza bo mam słabość zarówno do melodii tak i do figur  tego pięknego tańca.
– Agnieszka: Zapytałam moją mamę, która miała studniówkę w latach 70-tych i wspomina ją mile. Mama nie protestowała gdy moi bracia szli skosztować „szkolnej zabawy”. Jedyne co ją przeraża to zamęt i przepych wywołany wokół imprezy. Stwierdziła, że dziewczyny za bardzo przejmują się wyglądem, lecą do kosmetyczki itd. a jednocześnie suknie balowe zamieniają na kiczowate kiecki odkrywające coraz to więcej ciała. Według niej ludzie zapominają czym jest prawdziwa zabawa, a ze studniówki urządzili sobie maraton, wyścig.
– Natalia: Studniówkę przeważnie organizują ‚vipy’ klasowe, które pochodzą z zamożnych rodzin i rzadko kiedy biorą pod uwagę sytuację finansową swoich kolegów i koleżanek . Byle z pompą , byle wystawnie i dużo. Cóż z tego, że połowa pójdzie na zmarnowanie. Ważne żeby nasza studniówka była lepsza od poprzednich balów. Ich poświęcenie jest tak wielkie, że wynajmują nawet dekoratora wnętrz, bo po co psuć sobie głowę, czas i tracić siły nad wystrojem, skoro można wynająć do tego człowieka. A pieniądze? No cóż jak to niektórzy nazywają swoich rodziców – starzy dadzą bo przecież nie odmówią. Taka noc zdarza sie raz w życiu… chociaż większość pamięta z tego balu tylko poloneza. Szkoda mi najbardziej rodziców, którzy muszą przez długi czas oszczędzać i zaciskać pasa by dziecko nie czuło sie gorsze od swoich kolegów i nie musiało wymyślać głupich pretekstów dlaczego nie idzie na studniówkę. Przecież nie powie, że ją/jego nie stać, bo będą sie śmiać. Kiedyś może to miało jakiś sens, a teraz to głupota do potęgi entej
– Dawid: Czy przygotowanie i cały wydatek nie przekracza już możliwości przeciętnego ucznia?  – Myślę, że miło jest patrzeć jak wysiłek włożony w organizacje tego typu imprezy opłaca sie i zabawa podoba sie każdemu. Dlatego wkładamy całe serce w przygotowania (a może i pieniądze?) i czekamy na BAL.
– Co jest najważniejsze, aby studniówka sie udała?  Na pewno ważnym czynnikiem będzie zespól muzyczny, bo jeśli muzyka będzie drętwa, ludzie nie będą sie bawić, a impreza zostanie skwitowana negatywnie. Poza tym musi zawiązać sie pozytywna relacja pomiędzy uczniami i nauczycielami(gośćmi), oczywiście w granicach rozsądku, ale jednak.

A co na ten temat mówią rodzice?
– Sami już mieli swoje studniówki i chyba wiedza, że to bardzo ważne przeżycie. Może dlatego próbują nam zapewnić jak najlepsza zabawę zgadzając sie na wszystkie zachcianki.

Dawid ma rację. Studniówka to jeszcze jeden egzamin. Taka wprawka przed kolejnymi egzaminami jakie czekają na dzisiejszych abiturientów za sto dni i w następnych latach. Często powtarzam, że najgorsze jest pierwsze 18 lat …nauki. Później już idzie całkiem łatwo.