To ty palisz, przecież już nie paliłaś…

31 Maja to Światowy Dzień Bez Tytoniu

Dzisiaj zastanawiamy się wszyscy nad tym: Jak rzucić, by nie wrócić…
Istnieje podobno wiele sposobów rzucania tego szkodliwego, obrzydliwego i już niezwykle kosztownego nałogu. Podobno aż 70 proc. palaczy planuje pozbycie się tego uzależnienia. Ilu z nich zrealizuje swoje zamiary, tego nikt nie wie, ale warto o tym porozmawiać i podjąć jakąś decyzję. Ja zrobiłem to prawie 30 lat temu. Odbyło się to z wielkim trudem i jak się okazuje nie bez kosztów dla zdrowia. Przemysł tytoniowy, którego wspierałem niemal od dzieciństwa nie robi sobie wyrzutów  z tytułu odpowiedzialności za stan moich płuc i nie tylko płuc.
„Palisz, płacisz, zdrowie tracisz”. Tego warto się trzymać rozmyślając przy zakupie kolejnej paczki papierosów. Dzisiaj postanowiłem przypomnieć swój tekst z 2011 roku. Polecam też dyskusję pod nim. To ty znowu palisz?

Koleżanka w pracy wykazywała już pewne zdenerwowanie z powodu pętającego się po zakładzie pracy szefa w obecności jakiegoś notabla. Weszła do pokoju gdzie przebywałem z kilkoma osobami, aby zapytać:
 – Nie wiecie czy już poszli sobie?
– A kto?, zapytałem.
– No, chyba jakaś komisja  tu chodziła po budynku i coś sprawdzali, – odpowiedziała.
– A co to ma wspólnego z nami – zapytałem. Czy powinniśmy się czegoś obawiać?
– Nie, tylko że boję się wyjść na papierosa kiedy ktoś tu chodzi, a palić mi się chce. Jeszcze mnie złapią na dymku i będzie mi głupio, odpowiedziała.
 – To ty palisz? – zapytała koleżanka. Przecież już nie paliłaś.
– Ano widzisz, znów złapałam się za palenie. Taka głupia jestem. Już ponad rok nie paliłam i znowu palę.
  – Jeśli mówisz sobie takie przykre słowa to chociaż zrób to z pożytkiem dla siebie, odpowiedziałem. Stań sobie przed lustrem i patrząc głęboko w swoje oczy powtórz sobie parę razy to swoje:
– Ale głupia jestem, że palę… To pomoże ci w uzyskaniu i wzmocnieniu motywacji do rzucenia nałogu.
Ja tak robiłem, gdy po półtora roku niepalenia, w sposób absolutnie niewinny powróciłem do nałogu i nie mogłem przez kolejne kilka lat znaleźć w sobie siły, aby rzucić to świństwo.
   Potoczyła się rozmowa o powrotach do nałogu. Wszyscy, którzy opowiadali swoje historie mieli wspólne doświadczenie polegające na tym, że zbytnio ufali w swoje zwycięstwo nad nałogiem. Każdy miał jakiś tam staż i potrafił zwalczać pokusy do czasu, gdy… Ano właśnie. Zabawa, dobry nastrój, alkohol, kawusia i wtedy odzywa się ten brak dopełnienia. Gdyby tak jeszcze papierosek, to byłaby dopiero pełnia doznań, myślimy. Inni wręcz przeciwnie. Zdenerwowanie, stres, jakaś deprecha, jakiś dół psychiczny i wtedy sięgamy do paczki papierosów podanych przez życzliwego palacza. Weź, zapal, co tam będziesz się przejmował. Żyje się raz.…Jeden dymek, później drugi, następne. A później sięgamy po kolejnego papierosa odpuszczając sobie chwilę słabości, no bo my przecież jesteśmy mocni i odporni, a to tu i teraz, to tylko kaprys, myślimy. Później jednak okazuje się, że kupujemy paczkę i wracamy do poprzednich nawyków, tak jakby poprzednie zmagania z pokusą palenia i ze sobą w ogóle nie istniały. Tak było i ze mną. Chciałem sprawdzić jak będę reagował na dymek, po półtora roku niepalenia. Nie było nic nadzwyczajnego, a nałóg powrócił.
   Biedni są zwłaszcza teraz palacze. Papierosy coraz droższe, wszędzie zakazy. Nie ma gdzie zapalić. W czasie świąt słyszałem taką wypowiedź:
– No, faktycznie było zimno. Mój mąż kiedy wychodził na balkon na papierosa ,to nawet nie był w stanie wypalić do końca, bo nie wytrzymywał chłodu.
Biedak, pomyślałem ze zrozumieniem. On przynajmniej nie naraża innych na skutki biernego palenia, a ja gdy paliłem, to jeszcze narażałem domowników na wąchanie dymu, bo nie było tak silnego sprzeciwu wobec palaczy.

   W jakiejś gazecie widziałem reklamę gustownych kontenerów z nierdzewnej stali i szkła proponowanych restauracjom, ośrodkom konferencyjnym itp. jako kabiny dla palących. Możliwości wielkie. Kabiny dla dwóch, czterech i większej liczby palaczy. Możliwość zamontowania wszędzie, tak wewnątrz jak i na zewnątrz restauracji, np. w ogródku piwnym. Wystarczy tylko podłączenie do prądu i kanału wentylacyjnego. Cena, stosownie do wielkości i standardu.
A więc jest wyjście. Właściciele obiektów zadbają o wygodę klientów działając w trosce o swoje finanse. Nie wiem jak czują się ludzie w tych kabinach, gdy przez szyby obserwują ludzi na zewnątrz. Wkrótce możliwe będą takie scenki o znaczeniu edukacyjnym dla najmłodszych:
 – Mamusiu, dlaczego ci ludzie są zamknięci w tych klatkach?
 – To tacy ludzie, którzy muszą być odgrodzeni od innych, aby im nie szkodzić  syneczku.
– A długo oni będą tam zamknięci?
– Nie długo, Jak wypalą te swoje śmierdziuchy to wyjdą na zewnątrz.
– I już wtedy nie będą nam szkodzić?
– Jeśli nie będą palić, to nie.

    Jak to dobrze być uwolnionym od niewolnictwa nałogu, myślę sobie często. Już mija prawie 35 lat od chwili gdy rzuciłem palenie. To podobno wystarczający okres, aby moje szanse na raka płuc zrównały się z niepalącymi. To pozytywna konstatacja, chociaż przyćmiewa tę radość fakt, że jednak paliłem ponad 30 lat i to musiało pozostawić swoje nieodwracalne skutki. Świadomy tego powtarzałem często swoim uczniom czyjąś mądrą sentencję;
– Czy wiecie jak najłatwiej uniknąć skutków palenia? Nie zaczynać !!!
Ja, po tych 35 latach wciąż obserwuję u siebie napływ śliny do ust, gdy doleci do mnie zapach dymu papierosowego i odczuwam wtedy chęć zapalenia. Jestem zatem wyjątkowo podatny na nałóg palenia. Stosuję się do nakazu absolutnej abstynencji i trwam w postanowieniu: Nigdy więcej!!!
– Powodzenia życzę tym, którzy walczą.
– Zrozumienia złożoności problemu życzę tym, którzy wspierają walczących.
– Nie zaczynajcie !!! Podpowiadam tym, którzy codziennie widząc rękę podającą im papierosa jeszcze odmawiają spróbowania. Tak trzymać.