Konflikt wokół …Krzyża????

W komentarzu do ostatniego tekstu poświęconego rocznicy Powstania Warszawskiego moja stała komentatorka, zamieszkała w USA używająca avatara „Brzoza” napisała między innymi:

...Za dzisiejszy dzień 3 sierpnia 2010 roku wstydzę się jako Polka. Szymon Hołownia, którego cenię i z którym się zgadzam  określił to, co działo się pod krzyżem jako „religijny serial polityczny”. Smutne to bardzo. Mam nadzieje, że ten dzisiejszy dzień- nie będzie ważną datą w naszym polskim kalendarzu. Mam nadzieje, że ludzie się opamiętają i sprawią, że ważniejszy od symbolu będzie sam Bóg. Pozdrawiam sierpniowo!
Odpowiedziałem na blogu po przeczytaniu tekstu P. Hołowni pisząc, że ja podobnie odczuwałem wczorajszy spektakl i mógłbym bez słowa sprzeciwu podpisać się pod jego słowami. Ja też byłem wstrząśnięty. Miałem wczoraj czas aby oglądać niemal wszystko, co pokazywała TVP Info i wysłuchać tego, co mówili wszyscy zaproszeni do studia goście. Czułem się bardzo podle będąc oszołomiony nieprawdopodobnym do niedawna przebiegiem tego spektaklu i swoistą próbą sił do jakiej doszło pomiędzy stronami konfliktu. Siedziałem oniemiały w podobnym stopniu jak wtedy, gdy pokazywano atak na WTC w Nowym Jorku. Czytałem w międzyczasie to, co pisali o wydarzeniu blogowicze i co zamieszczał Onet.pl w formie artykułów i w filmach video. Słuchałem też Jedynki PR. Dużo tego jak na jeden dzień, prawda? Do tego bagażu dochodzi dzisiejsza twórczość naszych telewizji, radia publicznego jak i przeczytanie wielu kolejnych tekstów zamieszczanych na blogach i w Onet.pl

Moje poglądy i odczucia na temat dzielenia Polaków na lepszych i gorszych wyrażane w kolejnych tekstach zamieszczanych w Tatulowych opowieściach już Państwo znają. Dzisiaj miałem przyjemność poznać opinię i przemyślenia bardzo kompetentnego i przygotowanego do rozmowy o wierze młodego doktora nauk. Pomyślałem, że warto po raz kolejny wykorzystać to szczególne źródło wiedzy, aby pełniej ukazać problem rozgrywanego z naszym udziałem (ale bez naszej wiedzy o prawdziwych intencjach kreatora konfliktu, a więc i bez naszej zgody) spektaklu, którego aktorami właśnie jesteśmy. W liście jaki dzisiaj otrzymałem, mój doktor pisze między innymi:

„… Oglądając wczorajszą relacje z wydarzeń pod pałacem prezydenckim, nie spotkałem tam żadnego, jak się to bardzo szeroko nagłaśniało, obrońcy Krzyża. Zobaczyłem tam zacietrzewiony tłum ludzi mających w oczach nienawiść i wrogość, gotowych do bicia i wyrządzania krzywdy właśnie w imię Krzyża. Czyż to nie ironia, że Krzyż, który ma wzywać do miłości, wzywał przez usta demagogów do bicia innych bliźnich! Na twarzach tych ludzi była wymalowana zawiść, złość, frustracja, chęć walki w której mogliby dać upust swoim tłumionym już tak od długiego czasu emocjom. Nie było tam – raz jeszcze chcę to mocno podkreślić – żadnych obrońców Krzyża, tylko ślepy i dziki, rządny krwi tłum, którzy podżegany przez sfrustrowanych polityków i pseudo religijnych przywódców, chciał siłą dochodzić swoich praw. Był to tłum marionetek religijnych prowadzonych na sznurach emocji. Niektórzy zachowywali się tak, jakby podano im jakiś narkotyk i byli całkowicie zaślepieni. Doszło do gorszących  przepychanek, czego się obawiałem. To pokazało ile w tych ludziach było agresji. Chcieli dać upust swoim emocjom, frustracjom i lękom, psychologicznemu napięciu, w którym już przez tyle czasu byli utrzymywani przez polityków i niektórych religijnych szamanów, ideologów, którzy jak już to napisałem uczynili z tego tłumu marionetki. A przecież od marionetek tak blisko już do wisielców… Kiedy patrzyłem w oczy tych ludzi to  nie widziałem tam wiary. Jerzy Lec, polski satyryk napisał, że ślepej wierze źle z oczu patrzy. Cel został osiągnięty, Krzyż nie został zabrany, pomimo tego, że wcześniej ustalono w tej sprawie
kompromis. Kto wygrał? Moim zdaniem nikt. To co stało się wczoraj w Warszawie jest porażką obozu rządzącego, kościoła Katolickiego, porażką wszystkich, którzy odpowiadają w Polsce za porządek publiczny. Nie wygrali również Ci, którzy rzekomo krzyża bronili, bo takich tam niestety nie było. I trzeba to sobie jasno i wyraźnie, jak mawiał Kartezjusz, powiedzieć:   Nie było tam obrońców Krzyża!!! Z tego wszystkiego, co wczoraj się wydarzyło musimy wyciągnąć jeszcze jeden, moim zdaniem, bardzo ważny wniosek:  Wiara nie może egzystować bez rozumu. A niestety tak jest. I taka tendencja utrwalana jest coraz częściej. Do samej śmierci będę powtarzał, że sama tylko wiara bez rozumu nie jest żadną wiarą, tylko ślepą siłą miotaną przez emocje i instynkty. Kiedy wyrwie się z wiary rozum to mamy do czynienia właśnie z tym, co mieliśmy okazję oglądać wczoraj. Czasem mam wrażenie ze średniowiecze więcej przywiązywało wagi do rozumowego podejścia do spraw wiary. Polska religijność i polityka cierpi na przesadę i brak zdrowego rozsądku. Niestety w Polsce wszystko jest przesadzone. Zdrowego rozsądku brakuje w przypadku najbardziej elementarnych spraw. Panuje przekonanie, chore moim zdaniem, że wiara i rozum się wykluczają. Taka mentalność jest szkodliwa i prowadzi do fanatycznych zachowań, w których wiara rzekomo autentycznie przeżywana staje się podstawą do dokonywania ataków na drugiego człowieka. Przesada  obecna jest przede wszystkim w ocenie pewnych wydarzeń. Np. mówi się, że 10 kwietnia politycy polegli pod Smoleńskiem , a przecież nikt nie poległ tylko tragicznie zginął w wypadku komunikacyjnym. Nazywa się ich z przesadą męczennikami, a przecież męczennik to ktoś taki, kto dobrowolnie oddaje swoje życie za jakieś wysokie wartości,  czy to moralne, czy też religijne. Nikt z tych co tam zginęli nie zamierzał świadomie i dobrowolnie oddawać swojego życia, dlatego absurdalne jest określanie ich jako męczenników, czy bohaterów katyńskich, wiążąc ten wypadek z tym, co miało miejsce przed 70 laty. To kolejna przesada, której jesteś świadkami, i nic nie można na to poradzić, gdyż przesadza ta jest utwierdzana i przekazywana przez innych, a kiedy padnie na podatny grunt to mamy to, co wczoraj mogliśmy obserwować w telewizji.

Powinniśmy wystrzegać się przesady, a dążyć do umiaru i rozwagi w ocenie sytuacji i wydarzeń. Zdrowy rozsądek jest ważny tak w polityce jak i w religii. W religii zdrowy rozsądek polega na umiejętnym wyważeniu między rozumiem, a uczuciami. Religia bez rozumu jest ślepa, pusta, popada w pokusę fundamentalizmu. Religia bez rozumu jest zdana na łaskę ślepych sił i mrocznych instynktów, może stać się polem do usprawiedliwienia swoich frustracji i niepowodzeń, może stać się rękojmią dla dokonywania niemoralnych czynów, sprzecznych z etycznymi zasadami i ideałami humanistycznymi. Religia bez rozumu jest wynaturzona. To wynaturzenie polega na tym, że staje się ona grzęzawiskiem ślepych emocji, podatnych na manipulacji. Nie brakuje przecież i takich „mądrych tego świata”, którzy wiedzą co Bóg myśli, wiedzą nawet jakie są jego odwieczne postanowienia. Nawet wiedzą jaka jest Jego wola, no i że On tak chciał, a nie inaczej, kiedy np. kogoś odwołał z tego świata. Chciałbym aby ci wszechwiedzący pokazali mi kiedyś ów tajemniczy sposób poznania boskiego umysłu. Szkoda tylko, że pozostają na poziomie samych słów. Ten kto tak twierdzi jest fundamentalistą i fanatykiem, który wiarą usprawiedliwia najciemniejsze zakamarki swojej osobowości. Ludzie boją się rozumu, boją się myśleć szczególnie na tematy dotyczące wiary. Nieżyjący o J. M. Bocheński, dominikanin napisał kiedyś książkę 100 zabobonów, wytykając ludziom to jak łatwo popadają w skrajności w swoim myśleniu. Wychowany na pięknej tradycji polskich logików ze szkoły lwowsko-warszawskiej, która kształtowała oblicze międzywojennej filozofii, z właściwą sobie ironią demaskował głupotę i zabobon. Co powiedziałby na to wszystko, co dzieje się teraz w Polsce  O. Bocheński, gdyby żył dziś i gdyby widział te przepychanki o Krzyż, które miały miejsce w dniu wczorajszym w naszej pięknej stolicy? Tego nikt nie wie.  Myślę, że byłby za przeniesieniem Krzyża w inne miejsce. Pałac prezydencki to miejsce władzy świeckiej. Sam uważał przecież, że te dwie instytucje nie powinny ze sobą kolidować ani też wychodzić sobie w drogę. Nie trzeba robić nic innego jak tylko spełnić wielowiekowe hasło: Oddajcie Bogu co Boskie, a Cezarowi co cesarskie, i tego jak przypuszczam powinniśmy się trzymać unikając wszelkich zabobonów, które jak grzyby po deszczu wyrastają na linii tego napięcia, które często pojawia się między kościołem a państwem…

Tyle z wypowiedzi mojego uczonego znajomego w tej sprawie .

Tu chciałem się jeszcze podzielić pewną refleksją jaka nasunęła mi się podczas wczorajszego, traumatycznego popołudnia. Wśród gości TVP Info była zaproszona znana wszystkim wybitna dziennikarka Teresa Torańska. Pytana o opinię na temat wydarzeń z Krzyżem w tle wskazała na fakt, że … aktywnych bojowników o Krzyż była tam nieliczna grupka, a ogromna większość tłumu to gapie, turyści, przechodnie, a nawet zadymiarze, którzy widząc przygotowania do tego co miało nastąpić, widząc kamery i obstawę przyszli popatrzeć co się będzie działo. To media wykreowały ten sposób zachowania, mówiła p. Torańska.
Zastanówmy się jaką rolę odegrały media w oddziaływaniu na ludzi w czasie tragedii. Przypomnijmy sobie jak narastał nastrój wszechogarniającego smutku i niekłamanej żałoby. Przecież płakaliśmy  w domach podczas wielogodzinnych transmisji z miejsc gromadzenia się tłumów, realizowanych według scenariusza wypracowanego podczas żałoby po śmierci Jana Pawła II. Zostaliśmy wszyscy zaangażowani i wciągnięci w ten spektakl ukazując swoje wrażliwe i pełne miłości bliźniego oblicza. To było piękne i bardzo ludzkie, chrześcijańskie oblicze. Czas żałoby jednak dawno minął. Pora przejść nad największą nawet tragedią do porządku dziennego i żyć, po prostu żyć dalej.

Niektórym politykom jednak wciąż  mało tego wymuszonego przy wielkim udziale mediów hołdu dla ofiar okazywanym w wymiarze przekraczającym ich faktyczne zasługi. Nadal chcą manipulować i czynią to nie licząc się z opinią ogromnej i ciągle rosnącej liczby ludzi, którzy czują się oszukani. Większość z nas dystansuje się od tych nawiedzonych polityków, ale pozostają do dyspozycji manipulatorów wciąż znaczne szeregi już nie zwolenników, ale wyznawców. Co oni nam zgotują? Co przyniesie jutrzejszy dzień? Jutro wyrusza do Częstochowy akademicka  pielgrzymka bez tego krzyża. Jak studenci ocenią całą tę zawieruchę? Czy księża będą się modlić wraz z nimi za obrońców  tego Krzyża i za tych którzy użyli ich jako narzędzi w swojej bezpardonowej walce o władzę?